Lo Mejor de Nuestra Vida - Antonio Vega

Antes de ayer cuando se fue ella, dejo una nota

Escrita a boli en la pared

Y si con suerte fué una broma mala hoy tendria que volver

Llevo dos dias recordando los detalles y la hora a la que pudo ser

Empieza a no quedarme sitio en la cabeza para todo lo que quiero hacer

Yo me reia amablemente de sus cosas, la venganza no era de temer

Pero ella me advertía «no te pases, no me volverás a ver»

Ahora la veo entre los ruidos y los humos que en mi mente rondan a placer

Y no me queda más remedio que, por malo pasar hambre y sed

Lo mejor de nuestra vida aprendimos a mentir y no sentir temor

El amor que antes dolía convertido en superamistad entre los dos

Lo mejor decidido

Yo presumía por mi parte de vivir con naturalidad

Lo natural entre comillas para ambos era pelear

La discusión en que los dos estan de acuerdo en verse sin hablar

La tonteria que despues de un rato nadie vuelve a recordar

Me regaló, su despedida

Fue tan suave (fina) que ni un sólo ruido se escuchó

Sin embargo día a día

Cada cual disfruta mucho más de aquel que amó

Eergisteren, toen ze wegging, liet ze een briefje achter

Met pen op de muur geschreven

En als het vandaag een slechte grap was, zou ik terug moeten gaan

Ik heb twee dagen besteed aan het onthouden van de details en de tijd dat het had kunnen zijn

Ik begin geen ruimte meer in mijn hoofd te hebben voor alles wat ik wil doen

Ik lachte vriendelijk om zijn spullen, wraak was niet te vrezen

Maar ze waarschuwde me "overdrijf het niet, je zult me ​​niet meer zien"

Nu zie ik haar tussen de geluiden en rook die mijn geest met plezier achtervolgen

En ik heb geen andere keuze dan honger en dorst te lijden

Het beste van ons leven hebben we geleerd te liegen en niet bang te zijn

De liefde die vroeger pijn deed, veranderde in een supervriendschap tussen de twee

beste besloten

Ik nam aan van mijn kant om natuurlijk te leven

Het natuurlijke tussen aanhalingstekens voor beide was om te vechten

Het argument waarin de twee afspreken elkaar te zien zonder te spreken

De onzin die na een tijdje niemand zich meer herinnert

Hij gaf me zijn afscheid

Het was zo zacht (fijn) dat er geen enkel geluid te horen was

Toch van dag tot dag

Iedereen geniet veel meer van degene van wie ze hielden