El Sitio de Mi Recreo - Antonio Vega

Donde nos llevó la imaginación,

donde con los ojos cerrados

se divisan infinitos campos.

Donde se creó la primera luz

junto a la semilla de cielo azul

volveré a ese lugar donde nací.

De sol, espiga y deseo

son sus manos en mi pelo,

de nieve, huracán y abismos,

el sitio de mi recreo.

Viento que a su murmullo parece hablar

mueve el mundo con gracia, la ves bailar

y con él, el escenario de mi hogar.

Mar, bandeja de plata, mar infernal

es su temperamento natural,

poco o nada cuesta ser uno más.

De sol, espiga y deseo…

Silencio, brisa y cordura

dan aliento a mi locura,

hay nieve, hay fuego, hay deseo,

ahí donde me recreo.

Waar bracht de verbeelding ons heen,

waar met gesloten ogen

oneindige velden zijn verdeeld.

Waar het eerste licht werd gecreëerd

naast het blauwe luchtzaad

Ik zal terugkeren naar de plaats waar ik geboren ben.

Van zon, piek en verlangen

Het zijn haar handen in mijn haar

van sneeuw, orkaan en afgronden,

de site van mijn recreatie.

Wind die tegen zijn geruis lijkt te spreken

beweeg de wereld met gratie, je ziet haar dansen

en daarmee het landschap van mijn huis.

Zee, zilveren dienblad, helse zee

het is zijn natuurlijke temperament,

weinig of niets kost om er nog een te zijn.

Van zon, piek en verlangen...

Stilte, wind en gezond verstand

geef adem aan mijn waanzin,

er is sneeuw, er is vuur, er is verlangen,

daar waar ik recreëer.