Doppiamente Fragili - Anna Tatangelo

Ho soltanto la mia età

Tra le mani Pochi amici e due o tre guai

E chi se li prende mai

Scrivo favole a metà

Sopra i fiori

Che nessuno legge mai

E corro forte fino a quando vedo il mare Respiro piano e poi lascio fare e

quello che sarà sarà

Io non posso far di più

Canto storie a testa in giù

Dentro i giorni miei

Oltre i grandi sai

Io non posso far di più

Guardo il cielo che è lassù

Sopra gli occhi miei

Così doppiamente fragili

Ho soltanto la mia età

E fino a ieri

Mi teneva compagnia

E a volte sogno di toccare in faccia il sole

Mi sveglio piano e poi lascio fare e quello che sarà sarà

Io non posso far di più

Conto stelle a testa in giù

Questi gli anni miei

Per i grandi sai

Io non posso far di più

Tanto il cielo resta su

§ Sopra gli occhi miei

Così doppiamente

Fragili fragili

Proprio come sono adesso gli occhi tuoi oh no

Fragili per paura sì

Che domani nonostante il mare

Non si riesca più a sognare

Dentro ai giorni miei

Oltre i grandi sai

Io non posso far di più

Tanto il cielo resta su

Sopra gli occhi miei

Così doppiamente fragili Doppiamente

Ik ben alleen mijn leeftijd

In jouw handen Weinig vrienden en twee of drie problemen

En wie krijgt ze ooit

Ik schrijf halve sprookjes

Boven de bloemen

Wat niemand ooit leest

En ik ren hard totdat ik de zee zie, ik adem langzaam en dan laat ik het gaan en

wat zal zijn zal zijn

Ik kan niet meer doen

Ik zing verhalen ondersteboven

In mijn dagen

Voorbij het grote weet je wel

Ik kan niet meer doen

Ik kijk naar de lucht die daarboven is

Boven mijn ogen

Dus dubbel kwetsbaar

Ik ben alleen mijn leeftijd

En tot gisteren

Hij hield me gezelschap

En soms droom ik ervan de zon in het gezicht aan te raken

Ik word langzaam wakker en dan laat ik het gaan en wat zal zijn

Ik kan niet meer doen

Ik tel sterren ondersteboven

Dit zijn mijn jaren

Voor de volwassenen weet je wel

Ik kan niet meer doen

De lucht blijft toch omhoog

§ Over mijn ogen

dus dubbel

Breekbaar breekbaar

Net zoals je ogen nu zijn oh nee

Kwetsbaar voor angst ja

Dat morgen ondanks de zee

Dromen is niet meer mogelijk

Binnen in mijn dag

Voorbij het grote weet je wel

Ik kan niet meer doen

De lucht blijft toch omhoog

Boven mijn ogen

Dus dubbel breekbaar Dubbel