Как в детстве - Ани Лорак

Не было и нету между нами

Самого обычного тепла

Мы с тобою это знали сами

Не надо слов, мне не нужны слова.

Они не смогут оправдать моей потери,

Они не в силах нас вернуть в ту нашу первую весну.

Слова, как листья облетели,

Не верю я ни одному, мы оба знаем почему.

Припев:

Как в детстве мы вместе летали

В заоблачные дали и мечтали,

Что в небе есть место

Для будущей любви,

Как птицы мы в небе парили

И, чтобы там они не говорили,

Мы все-таки были счастливыми людьми.

Не было и нету между нами

Самой удивительной мечты.

С добрыми, как в сказке чудесами,

Которых так хотели я и ты.

Как в детстве я боюсь, что в сказку не вернусь,

Что нужно будет жить всегда в жестоком мире

И тогда я за него молюсь, и затихает грусть.

Ему я верю одному, мы оба знаем почему.

Припев:

Как в детстве мы вместе летали

В заоблачные дали и мечтали,

Что в небе есть место

Для будущей любви,

Как птицы мы в небе парили

И, чтобы там они не говорили,

Мы все-таки были счастливыми людьми.

Как в детстве мы вместе летали

В заоблачные дали и мечтали,

Что в небе есть место

Для будущей любви,

Как птицы мы в небе парили

И, чтобы там они не говорили,

Мы все-таки были счастливыми людьми.

Er was niet en er is niet tussen ons

De meest gewone warmte

Jij en ik wisten het zelf

Ik heb geen woorden nodig, ik heb geen woorden nodig.

Ze kunnen mijn verlies niet rechtvaardigen

Ze zijn niet in staat ons terug te brengen naar die eerste lente van ons.

Woorden als bladeren vlogen rond

Ik vertrouw niemand, we weten allebei waarom.

Refrein:

Hoe we in onze kinderjaren samen vlogen

In de torenhoge afstanden en gedroomd,

Dat er een plek in de lucht is

Voor toekomstige liefde

Als vogels zweefden we in de lucht

En zodat ze daar niet spreken,

We waren nog steeds gelukkige mensen.

Er was niet en er is niet tussen ons

De meest verbazingwekkende droom.

Met soort, zoals in een sprookje wonderen,

Wat jij en ik zo graag wilden.

Net als in mijn kindertijd, ben ik bang dat ik niet zal terugkeren naar het sprookje,

Dat je altijd in een wrede wereld zult moeten leven

En dan bid ik voor hem, en het verdriet neemt af.

Ik vertrouw hem alleen, we weten allebei waarom.

Refrein:

Hoe we in onze kinderjaren samen vlogen

In de torenhoge afstanden en gedroomd,

Dat er een plek in de lucht is

Voor toekomstige liefde

Als vogels zweefden we in de lucht

En zodat ze daar niet spreken,

We waren nog steeds gelukkige mensen.

Hoe we in onze kinderjaren samen vlogen

In de torenhoge afstanden en gedroomd,

Dat er een plek in de lucht is

Voor toekomstige liefde

Als vogels zweefden we in de lucht

En zodat ze daar niet spreken,

We waren nog steeds gelukkige mensen.