Грешная любовь - Ани Лорак

Полупустой вокзал, и расставанья час, кто-то тебе сказал, что время излечит нас.

Ты уезжаешь в ночь, ты уезжаешь прочь навсегда.

Пальцы твои нежны, столько в глазах тепла, изморозь седины в кудри твои легла.

Сердце не слышит слов, сердце кричит в груди: «Не уходи!»

Припев:

Кто же сказал тебе то, что эта любовь грешна, и что осень в твоей судьбе,

а в моей расцвела весна?

Разве любовь грешна, если вместе останемся мы до зимы?

Ласковые слова умерли на устах, гонит тебя молва и подгоняет страх.

Счастье всего лишь миг, память длинна, как жизнь, задержись!

Но уезжаешь ты в дом, где тебя не ждут, я не сожгу мосты, это напрасный труд.

Если вдруг станет жаль грешной твоей любви, позови!

Припев.

Halfleeg station, en het uur van afscheid, iemand vertelde je dat de tijd ons zal genezen.

Je gaat de nacht in, je gaat voor altijd weg.

Je vingers zijn zacht, er is zoveel warmte in je ogen, de rijp van grijs haar is in je krullen gevallen.

Het hart hoort geen woorden, het hart schreeuwt in de borst: "Niet gaan!"

Refrein:

Wie heeft je verteld dat deze liefde zondig is, en dat de herfst in je bestemming is,

bloeide de lente in de mijne?

Is liefde zondig als we tot de winter bij elkaar blijven?

Aanhankelijke woorden zijn gestorven op je lippen, geruchten drijven je en angst drijft je.

Geluk is maar een moment, herinnering is zo lang als het leven, wacht even!

Maar je vertrekt naar een huis waar je niet verwacht wordt, ik ga geen bruggen verbranden, dit is zonde van het werk.

Als je plotseling medelijden hebt met je zondige liefde, bel dan!

Refrein.