Sinking - Angkor Wat

Sinking in a sea of emptiness, alone

A solitude, an isolation, to living men unknown

Shadows of memories dance across my mind

Just beyond reach with the passing of time

Searching with blinded eyes

For a truth that once was

Feeling so alive

My mortality I deny

Shadows of memories

Dance across my mind

Now totally lost to the ghost of rememberance

No tears can I cry to quench the thirst of suffering

Looking on life as the altar with a saddened familarity

Only now in madness can I see the simplicity

Silence of loneliness roars in my ears

My own heartbeat rhythm I’ve grown to fear

Seven times eternity I’m sentenced this living death

Grief and agony multiply with each and every breath

Blackness of space, vast spave of time

To richness of life, my heart now blind

Memories of the past now torture my mind

Suffering for eternity no rest in dying

On stone ears fall my cries

Shadows of memories dance across my mind

Now barely able to bring me to another time

A time taken as something owed

Looking back I wish I’d chosen a different road

Now totally lost to the ghost of rememeberance

No tears can I cry to quench the thirst of suffering

Each pain-filled moment alone another black

Cross to bear

Silence of loneliness roars in my ears

On stone ears fall my cries

Zinken in een zee van leegte, alleen

Een eenzaamheid, een isolement, voor levende mannen onbekend

Schaduwen van herinneringen dansen door mijn hoofd

Net buiten bereik met het verstrijken van de tijd

Zoeken met verblinde ogen

Voor een waarheid die ooit was

Je zo levend voelen

Mijn sterfelijkheid ontken ik

Schaduwen van herinneringen

Dans door mijn hoofd

Nu totaal verloren aan de geest van herinnering

Geen tranen kan ik huilen om de dorst van het lijden te lessen

Kijkend naar het leven als het altaar met een bedroefde vertrouwdheid

Pas nu in waanzin kan ik de eenvoud zien

Stilte van eenzaamheid brult in mijn oren

Mijn eigen hartslagritme waar ik bang voor ben geworden

Zeven keer de eeuwigheid ben ik veroordeeld tot deze levende dood

Verdriet en pijn vermenigvuldigen zich met elke ademhaling

Zwartheid van ruimte, enorme tijdsspanne

Voor de rijkdom van het leven, mijn hart is nu blind

Herinneringen aan het verleden kwellen nu mijn geest

Voor eeuwig lijden geen rust in het sterven

Op stenen oren vallen mijn kreten

Schaduwen van herinneringen dansen door mijn hoofd

Nu nauwelijks in staat om me naar een andere keer te brengen

Een tijd genomen als iets verschuldigd

Terugkijkend zou ik willen dat ik een andere weg had gekozen

Nu totaal verloren voor de geest van herinnering

Geen tranen kan ik huilen om de dorst van het lijden te lessen

Elk met pijn gevuld moment alleen nog een zwarte

Kruis om te dragen

Stilte van eenzaamheid brult in mijn oren

Op stenen oren vallen mijn kreten