Ordinary Madness - Angkor Wat

Lost in a cold dark garden alone

My only company

Night blooming dementia

Bittersweet blossom bloom of madness

The sharp knife in the mind

Kills the devil in the soul

The sun’s light blotted out

Skies filled with savage black birds

Devouring creation, devouring my heart

My soul, a multitude starving

Like the dawn of creation

We awaken to a new day

A day of confronting reality

That dark satin veil, pierced

Cold steel poles to invade my flesh

Felicity burned by the red hot

Fiery coals of desire

The white hot sun burning

Like the eye of God watching

The sharp knife in the mind

Kills the devil in the soul

The dark satin veil pierced

That cold steel finger in my brain

Just may bring peace

On sunshine days

When we cast no shadow

And the heat’s baked our mind

Into lonely submission

Then is when we realize

Something as thin as the web of a spider

Holds us back from

Ordinary madness

Alleen verdwaald in een koude, donkere tuin

Mijn enige bedrijf

Nachtbloeiende dementie

Bitterzoete bloesem bloei van waanzin

Het scherpe mes in de geest

Doodt de duivel in de ziel

Het zonlicht doofde uit

Luchten gevuld met woeste zwarte vogels

Schepping verslinden, mijn hart verslinden

Mijn ziel, een hongerende menigte

Zoals het begin van de schepping

We ontwaken voor een nieuwe dag

Een dag van confrontatie met de realiteit

Die donkere satijnen sluier, doorboord

Koude stalen palen om mijn vlees binnen te dringen

Felicity verbrand door de roodgloeiende

Vurige kolen van verlangen

De wit hete zon brandt

Als het oog van God dat toekijkt

Het scherpe mes in de geest

Doodt de duivel in de ziel

De donkere satijnen sluier doorboord

Die koude stalen vinger in mijn brein

Kan gewoon vrede brengen

Op zonnige dagen

Als we geen schaduw werpen

En de hitte heeft onze geest gebakken

In eenzame onderwerping

Dan beseffen we het

Iets zo dun als het web van een spin

Houdt ons tegen

Gewone waanzin