Into Oblivion - AngelMaker

I have this dream where I’m in a field

Flowers and sunlight, a place so surreal

And I can see you standing just out of reach

And as I meet your embrace you always sink beneath

Molded conclusions, forged in our illusions

But when the mind’s still, there is no burden

The hour of my blood runs stale, I let go

Existence opens up its jaws, swallow me whole

At one with peace as I drift ever listlessly

In my dreams I can live for eternity

Can this be my illusion of denial

I am forever dreaming

As I wilt with the wind my reflection is dying within

Longing to rid my body of decay, my blood runs cold

This grip around my neck tightens its hold

(Oh!)

Dive into the gallows of perpetual blackness

Of all the love

Photos and memories, moments of ecstasy, losing my sanity

Now I refrain to the blackest oblivion

As I wither away

Reality is haunting me

This body yearns to be free

Tilting on the verge of sanity

My mind is but calamity

This world will be the death of me

I long to sleep

The clock is ticking

I’m losing hope

I’m at the end of my fucking rope

I’m too tired now with every breath I choke

Into oblivion

I will now float

Dances of this lucid dream are taunting me

Let the river take hold of me

My vision is all but dark as the melody warms my heart

And as my final breathe now leaves my chest

All I feel is weightlessness

And as the icy grip of death warms my soul

Colours and memories begin to flow

To dream forever is a dream in itself

It’s fucking beautiful, come see for yourself

All I know is you’re by my side and now I can breathe

For in a field of flowers I found blissful peace

Ik heb deze droom waar ik in een veld ben

Bloemen en zonlicht, een plek zo surrealistisch

En ik zie je net buiten bereik staan

En als ik je omhelzing ontmoet, zink je er altijd onder weg

Gevormde conclusies, gesmeed in onze illusies

Maar als de geest stil is, is er geen last

Het uur van mijn bloed is oud, ik laat los

Het bestaan ​​opent zijn kaken, slokt me helemaal op!

Een met vrede terwijl ik altijd lusteloos afdrijf

In mijn dromen kan ik eeuwig leven

Kan dit mijn illusie van ontkenning zijn?

Ik droom voor altijd

Terwijl ik verwelk met de wind, sterft mijn reflectie van binnen

Verlangend om mijn lichaam van bederf te ontdoen, mijn bloed wordt koud

Deze greep om mijn nek verstevigt zijn greep

(Oh!)

Duik in de galg van eeuwige duisternis

Van alle liefde

Foto's en herinneringen, momenten van extase, mijn verstand kwijt

Nu onthoud ik me tot de zwartste vergetelheid

Terwijl ik wegdoe

De realiteit achtervolgt me

Dit lichaam verlangt ernaar om vrij te zijn

Kantelen op het randje van gezond verstand

Mijn geest is slechts rampspoed

Deze wereld zal de dood van mij zijn

Ik verlang naar slaap

De klok tikt door

Ik verlies de hoop

Ik ben aan het einde van mijn verdomde touw

Ik ben nu te moe met elke ademhaling die ik stik

In de vergetelheid

Ik ga nu zweven

Dansen van deze lucide droom treiteren me

Laat de rivier me grijpen

Mijn visie is alles behalve donker, aangezien de melodie mijn hart verwarmt

En terwijl mijn laatste adem nu mijn borst verlaat

Het enige wat ik voel is gewichtloosheid

En terwijl de ijzige greep van de dood mijn ziel verwarmt

Kleuren en herinneringen beginnen te stromen

Voor altijd dromen is een droom op zich

Het is verdomd mooi, kom zelf kijken

Ik weet alleen dat je aan mijn zijde staat en nu kan ik ademen

Want in een bloemenveld vond ik zalige rust