Exit Signs - AngelMaker

Desolate we wander slowly

Weighted shackles digging deep

In misery we bloom or wither

Inside us our demon’s creep

Blinded by our inner thoughts

Pain and pleasure crossing lines

Driven by what’s in our hearts

We seem to miss all the signs

Crying out we beg for an escape

I can’t help but tell myself that it’s too late

My eyes are blind to the signs

Deep within the mind

It’s like we’ve lost all sense of time

Buried beneath

The mind unravels and unwinds

Racing, my heart rate heightened

I start to panic now

I can’t recall when this had happened or the spiral down

Falling faster into this hell

I wonder If I did this?

Or if this path was already set in stone?

The fear of being free is blinding

Hope entwined in misery

There seems to be no end

Yet on the escape I long for I dig myself deeper

Spiral into this sickness

Let it dance and like a dream

Buried beneath the weight

Your mind is now unraveling

Writhing in agony

I seem to miss all the signs

Blinded I cannot see that I could leave at anytime

This will be the grave in which you find yourself

And I will be the one to pull you down

Your life of ignorance and arrogance will catch up to you

If you can live life blind, then you must not cry

Let it devour you

I can’t survive like this

Get me out

Just let me be free

Racing, my heart rate heightened

I start to panic now

I can’t recall when this had happened or the spiral down

Falling faster into this hell

I wonder If I did this

Or if this path was already set in stone

The fear of being free is blinding

Hope entwined in misery

There seems to be no end

Yet on the escape I long for

I dig myself deeper

Slipping away like the sand between my fingertips

The exit’s all pass

Like an endless nightmare

I’m bound for oblivion

Desolate we wander slowly

Weighted shackles digging deep

In misery we bloom or wither

Inside us our demon’s creep

Blinded by our inner thoughts

Pain and pleasure crossing lines

Driven by what’s in our hearts

We seem to miss all the signs

Desolaat dwalen we langzaam rond

Verzwaarde sluitingen die diep graven

In ellende bloeien of verwelken we

In ons is de engerd van onze demon

Verblind door onze innerlijke gedachten

Pijn en plezier kruisen grenzen

Gedreven door wat er in ons hart zit

We lijken alle tekens te missen

Schreeuwend smeken we om te ontsnappen

Ik kan het niet helpen, maar zeg tegen mezelf dat het te laat is

Mijn ogen zijn blind voor de tekens

Diep in de geest

Het is alsof we alle besef van tijd zijn kwijtgeraakt

Begraven onder

De geest ontrafelt en komt tot rust

Tijdens het racen ging mijn hartslag omhoog

Ik begin nu in paniek te raken

Ik kan me niet herinneren wanneer dit was gebeurd of de neerwaartse spiraal

Sneller vallen in deze hel

Ik vraag me af of ik dit heb gedaan?

Of als dit pad al in steen was gebeiteld?

De angst om vrij te zijn is verblindend

Hoop verstrengeld in ellende

Er lijkt geen einde aan te komen

Maar tijdens de ontsnapping verlang ik ernaar dat ik mezelf dieper graaf

Spiraal in deze ziekte

Laat het dansen en als een droom

Begraven onder het gewicht

Je geest is nu aan het ontrafelen

Kronkelend van de pijn

Ik lijk alle tekens te missen

Verblind kan ik niet zien dat ik op elk moment zou kunnen vertrekken

Dit zal het graf zijn waarin je jezelf bevindt

En ik zal degene zijn die je naar beneden trekt

Je leven van onwetendheid en arrogantie zal je inhalen

Als je blind kunt leven, moet je niet huilen

Laat het je verslinden

Ik kan zo niet overleven

Haal me eruit

Laat me gewoon vrij zijn

Tijdens het racen ging mijn hartslag omhoog

Ik begin nu in paniek te raken

Ik kan me niet herinneren wanneer dit was gebeurd of de neerwaartse spiraal

Sneller vallen in deze hel

Ik vraag me af of ik dit heb gedaan

Of als dit pad al in steen was gebeiteld

De angst om vrij te zijn is verblindend

Hoop verstrengeld in ellende

Er lijkt geen einde aan te komen

Maar op de ontsnapping waar ik naar verlang

Ik graaf mezelf dieper

Wegglijden als het zand tussen mijn vingertoppen

De uitgang is allemaal pass

Als een eindeloze nachtmerrie

Ik ben gedoemd tot vergetelheid

Desolaat dwalen we langzaam rond

Verzwaarde sluitingen die diep graven

In ellende bloeien of verwelken we

In ons is de engerd van onze demon

Verblind door onze innerlijke gedachten

Pijn en plezier kruisen grenzen

Gedreven door wat er in ons hart zit

We lijken alle tekens te missen