Aradia - AngelMaker

Her cryptic whispers whistle through the winds

Creaking branches, tangled roots, entwined in ancient sin

The twisting timbers beckon me within

I can’t control the overwhelming urge

Something that lurks inside my skin

Her presence haunts my steps

I feel her every breath

I hear her whispers creep inside and down my spine

Our fates entwined, in my restless soul I find

The urge to purge this worthless life of mine

The mistress stares, her skin stretched tight and white

I’m lost within her sight on this starlight autumn night

Pervasive intentions, love fails to lust

Satanic séances

The succubus has struck

I can see her dead eyes as they are looking right through mine

Hollowing me out from the inside

I cannot resist the call, into her arms I wish to fall

My body feels foreign as her presence looms and conquers all

Hold your arms around me and bleed me fucking dry

Conjure this animosity in me

Dragging me into apathy

Besiege, she’s taking control

Feels like I’m losing it all, her hands round my throat

Underneath her scarlet cloak, sinful pleasures she invokes

To reap me of my soul and seed in sin we spawn sick blasphemy

The floor then opens up wide, emerging from the ground

Sharp claws and wretched sounds

Twisted horns arise

Her lovely skin begins to peel and rot

Vile visions lay before my eyes

Unearthly horrors swirl, bestowed unto this world

I can hear them laugh at me

I fell for trickery and now the beast is free to plague humanity

Ten thousand hands pull me to the deep, six faces in the flames their whispers

make me weep

The sons of Satan stare into my eyes, the moon is dead, rains runs red

Tonight the end is nigh

Eat the children, bury the breathing, rise unholy serpents of deceiving

Eat the children, bury the breathing, rise unholy serpents

Eat the children, bury the breathing, rise unholy serpents of deceiving

Let me go

I helplessly witness in misery, horrors I have unleashed

The flames surrounding me and now I burn in regret

To the woods we never go, for evil there it grows

The witch is waiting

She whispers towards you, baiting

To lure unlucky ones into her grasp of thorns

Haar cryptische gefluister fluit door de wind

Krakende takken, verwarde wortels, verstrengeld in de oude zonde

Het kronkelende hout wenkt me van binnen

Ik kan de overweldigende drang niet beheersen

Iets dat op de loer ligt in mijn huid

Haar aanwezigheid achtervolgt mijn stappen

Ik voel haar elke ademhaling

Ik hoor haar gefluister naar binnen en over mijn ruggengraat sluipen

Ons lot verstrengeld, in mijn rusteloze ziel vind ik

De drang om dit waardeloze leven van mij te zuiveren

De meesteres staart, haar huid strak en wit uitgerekt

Ik ben verdwaald in haar zicht op deze herfstnacht met sterrenlicht

Indringende bedoelingen, liefde faalt lust

satanische seances

De succubus heeft toegeslagen

Ik kan haar dode ogen zien terwijl ze dwars door de mijne kijken

Me uithollen van binnenuit

Ik kan de oproep niet weerstaan, in haar armen wil ik vallen

Mijn lichaam voelt vreemd aan terwijl haar aanwezigheid opdoemt en alles overwint

Houd je armen om me heen en bloed me verdomd droog

Roep deze vijandigheid in mij op

Me tot apathie slepend

Belegeren, ze neemt de controle over

Het voelt alsof ik alles verlies, haar handen om mijn keel

Onder haar scharlaken mantel roept ze zondige genoegens op

Om mij van mijn ziel te oogsten en in zonde te zaaien, brengen we zieke godslastering voort

De vloer gaat dan wijd open en komt uit de grond

Scherpe klauwen en ellendige geluiden

Gedraaide hoorns ontstaan

Haar mooie huid begint te schilferen en te rotten

Verachtelijke visioenen lagen voor mijn ogen

Onaardse verschrikkingen wervelen, geschonken aan deze wereld

Ik hoor ze om me lachen

Ik viel voor bedrog en nu is het beest vrij om de mensheid te pesten

Tienduizend handen trekken me naar de diepte, zes gezichten in de vlammen hun gefluister

laat me huilen

De zonen van Satan staren in mijn ogen, de maan is dood, de regen kleurt rood

Vanavond is het einde nabij

Eet de kinderen, begraaf de ademhaling, verrijs onheilige slangen van bedrog

Eet de kinderen, begraaf de ademhaling, verrijs onheilige slangen

Eet de kinderen, begraaf de ademhaling, verrijs onheilige slangen van bedrog

Laat me gaan

Ik ben hulpeloos getuige in ellende, verschrikkingen die ik heb losgelaten

De vlammen om me heen en nu brand ik van spijt

Naar het bos gaan we nooit, want daar groeit het kwaad

De heks wacht

Ze fluistert naar je, lokkend

Om ongelukkigen in haar doornengreep te lokken