I Love the World - Anacrusis

The roll of distant thunder breaks

The afternoon of silence wakes

They hurry through from Petergate as if they know this dance

In fury blind I drive at night

Across the moors, the open roads

Beneath the freezing starry skies, racing in some trance

These cities are illusions of some triumph over Nature’s laws

We’ve seen the iron carcass rust and buildings topple into dust

And as the waters rise it seems we cling to all the rootless things

The Christian lies, technology, while spirits scream and sing…

Oh, God, I love the world

Well I never said I was a clever man

But I know enough to understand

That the endless leaps and forward plans will someday have to cease

You blind yourselves with comfort lies

Like lightning never strikes you twice

And we laugh at your amazed surprise as the Ark begins to sink

The temple that is built so well, to separate us from ourselves

Is a power grown beyond control and a will without a face

And watching from outside I wish that I could wash my hands of this

But we are locked together here, this bittersweet embrace…

Oh, God, I love the world

And if one day the final fire

Explodes across the whitened sky

I know you said you’d rather die and make it over fast

With courage from your bravest friends

Waiting outside for the end

With no bitterness but an innocence that I can’t seem to grasp

I know, somehow I will survive this fury just to stay alive

So drunk with sickness, weak with pain

I can walk the hills one last time

Scarred and smiling, dying slow

I’ll scream to no one left at all

I told you so, I told you so, I told you so…

Oh, God, I love the world

De rol van de verre donder breekt

De middag van stilte wordt wakker

Ze haasten zich vanuit Petergate alsof ze deze dans kennen

In woede blind rijd ik 's nachts

Over de heide, de open wegen

Onder de ijskoude sterrenhemel, racen in een trance

Deze steden zijn illusies van een triomf over de wetten van de natuur

We hebben het ijzeren karkas zien roesten en gebouwen tot stof zien vergaan

En terwijl het water stijgt, lijkt het alsof we ons vastklampen aan alle dingen zonder wortels

De christelijke leugens, technologie, terwijl geesten schreeuwen en zingen...

Oh, God, ik hou van de wereld

Nou, ik heb nooit gezegd dat ik een slimme man was

Maar ik weet genoeg om te begrijpen

Dat de eindeloze sprongen en voorwaartse plannen op een dag zullen moeten ophouden

Je verblindt jezelf met troostleugens

Zoals de bliksem je nooit twee keer treft

En we lachen om je verbaasde verrassing als de ark begint te zinken

De tempel die zo goed is gebouwd, om ons van onszelf te scheiden

Is een macht buiten controle gegroeid en een wil zonder gezicht?

En als ik van buitenaf kijk, zou ik willen dat ik hier mijn handen van kon wassen

Maar we zitten hier samen opgesloten, deze bitterzoete omhelzing...

Oh, God, ik hou van de wereld

En als op een dag het laatste vuur

Explodeert langs de witgekalkte lucht

Ik weet dat je zei dat je liever dood zou gaan en het snel zou redden

Met moed van je dapperste vrienden

Buiten wachten op het einde

Zonder bitterheid maar met een onschuld die ik niet kan vatten

Ik weet het, op de een of andere manier zal ik deze woede overleven om in leven te blijven

Zo dronken van ziekte, zwak van pijn

Ik kan nog een laatste keer de heuvels bewandelen

Getekend en glimlachend, langzaam stervend

Ik schreeuw naar niemand meer over

Ik zei het je, ik zei het je, ik zei het je...

Oh, God, ik hou van de wereld