El Diablo - Anabantha

Despues de tanto tiempo

No se que mas decir

Las palabras se convierten

En un alma tan sutir

E derramado sangre

Revelando algun temor

Maldiciendo mis entrañas

Con un grito de horror

La fuente de los sueños se seco

La raiz de la esperanza se marchito

Un desolado mundo

Un cielo atroz

Si haora soy el diablo es mi bendicion

Los dias han transcurrido bajo la sombra del sendero

Tus cantos y clamores endiablados resonaran en el infierno

Osadamente encaminas a mi alma en busca del consuelo

Tus amargas palabras como filosos cuchillos

Hoy trituran mis sueños

Na zoveel tijd

ik weet niet wat ik anders moet zeggen

woorden worden

In een ziel zo sutir

en bloed vergoten

Een beetje angst onthullen

Mijn binnenkant vervloeken

Met een kreet van afschuw

De fontein van dromen is opgedroogd

De wortel van hoop is verdord

een eenzame wereld

een vreselijke lucht

Als ik nu de duivel ben, is dat mijn zegen

De dagen zijn verstreken onder de schaduw van het pad

Je liedjes en duivelse kreten zullen weerklinken in de hel

Stoutmoedig leid je mijn ziel op zoek naar troost

Je bittere woorden als scherpe messen

Vandaag verpletteren ze mijn dromen