Green Eyes - Amen Dunes

I don’t know what to say

So I’ll say nothing, that’s ok

I don’t know what to do

So I stand, green eyes, black skin, in front of you

Chariot will take me down

To the curious part of town

In the ocean, I’m in motion

My eyes full of devotion

What were you like in Norway?

Not you, but the first one down the hallway

Open, blue-eyed, dull mind

Graceful, golden, constantly

Northern light upon my bed

From the window I descend

In the ocean, it was spoken

My eyes full of devotion

I think about you now and then

But it’s just a moment and I forget again

In fact, the last time I thought of you

I was three-fourths the way into a friend

Up on the roof, I see you now

Still don’t know what you were on about

In the ocean, no emotion

That’s the sound of devotion

Ik weet niet wat ik moet zeggen

Dus ik zeg niets, dat is oké

Ik weet niet wat ik moet doen

Dus ik sta, groene ogen, zwarte huid, voor je

Chariot zal me neerhalen

Naar het merkwaardige deel van de stad

In de oceaan ben ik in beweging

Mijn ogen vol toewijding

Hoe was je in Noorwegen?

Niet jij, maar de eerste in de gang

Open, blauwe ogen, saaie geest

Sierlijk, gouden, constant

Noorderlicht op mijn bed

Vanuit het raam daal ik af

In de oceaan werd het gesproken

Mijn ogen vol toewijding

Ik denk af en toe aan je

Maar het is maar even en ik vergeet het weer

Sterker nog, de laatste keer dat ik aan je dacht

Ik was op driekwart van de weg naar een vriend

Op het dak, ik zie je nu

Weet nog steeds niet waar je het over had

In de oceaan, geen emotie

Dat is het geluid van toewijding