Tired Eyes - Ambleside

Not so often now do I feel the cold that’s so familiar,

Come creeping back on lonely nights.

It feels as if I’m slowly taking control.

But then again, who knows?

Am I even in control?

Over and over again,

Why is it that when I’m moving forward,

I’m pulled into the wrong direction?

As I lose myself, I start to trace my steps.

I can’t do this again.

I’m fucking sick of feeling like I need to prove myself,

What is it that I’m even trying to prove?

I need some closure, I need to move forward.

I need to prove to myself I’m not that fragile boy I once was.

But your name is pulling me down.

With the weight of four years, pulling me down.

I thought I was past this.

But surely, I’m not so sure.

I thought I was past this.

I thought I was past this.

I want to throw it away, but it can’t end this way.

I thought I’d broken these chains, but it will always remain.

Now rest my tired eyes.

I need a rest from my fucking mind.

I’m fucking sick of feeling like I need to prove myself,

What is it that I’m even trying to prove?

I need some closure, I need to move forward.

I need a rest from my fucking mind.

I’m fucking sick of feeling like I need to prove myself.

I’m fucking sick of feeling like I need to prove myself.

It’s time to rest my tired eyes.

Niet zo vaak voel ik nu de kou die zo vertrouwd is,

Kom kruipend terug op eenzame nachten.

Het voelt alsof ik langzaam de controle overneem.

Maar nogmaals, wie weet?

Heb ik zelfs de controle?

Opnieuw en opnieuw,

Hoe komt het dat wanneer ik vooruit ga,

Ik word in de verkeerde richting getrokken?

Terwijl ik mezelf verlies, begin ik mijn stappen te volgen.

Ik kan dit niet nog een keer doen.

Ik ben het beu dat ik mezelf moet bewijzen,

Wat probeer ik zelfs te bewijzen?

Ik heb wat afsluiting nodig, ik moet vooruit.

Ik moet mezelf bewijzen dat ik niet die kwetsbare jongen ben die ik ooit was.

Maar je naam trekt me naar beneden.

Met het gewicht van vier jaar, dat me naar beneden trekt.

Ik dacht dat ik hier voorbij was.

Maar zeker, ik weet het niet zo zeker.

Ik dacht dat ik hier voorbij was.

Ik dacht dat ik hier voorbij was.

Ik wil het weggooien, maar het kan niet zo eindigen.

Ik dacht dat ik deze kettingen had verbroken, maar dat zal altijd zo blijven.

Rust nu mijn vermoeide ogen.

Ik heb rust nodig van mijn verdomde geest.

Ik ben het beu dat ik mezelf moet bewijzen,

Wat probeer ik zelfs te bewijzen?

Ik heb wat afsluiting nodig, ik moet vooruit.

Ik heb rust nodig van mijn verdomde geest.

Ik ben het beu dat ik mezelf moet bewijzen.

Ik ben het beu dat ik mezelf moet bewijzen.

Het is tijd om mijn vermoeide ogen te laten rusten.