Retrospect - Ambleside

This small glimpse of light that used to be my life

So visible in this darkness burning bright

I was weighed down by nothing

But i was weighed down by everything

An average morning converted me to light

The sound of that plane still roars inside

I was no one to myself, no one to others

I passed away without saying i love you to my mother

I had so much to live for

So much room to grow

People who adored me

And a love filled home

But I was always blinded

Blinded by myself

And its hard to be reminded

until the time left expires

No expression, No closure, no meaning.

alone in a space where no one can hear me

Im forced to look down at the people i took for granted

Struggling, suffering.

They genuinely need me

I had so much to live for

So much room to grow

People who adored me

And a love filled home

But I was always blinded

Blinded by myself

And its hard to be reminded

until the time left expires

And i keep asking myself

Where did i go wrong?

Now im just space

And I am nothing

I am the air around you.

And Im so sorry.

Deze kleine glimp van licht dat vroeger mijn leven was

Zo zichtbaar in deze duisternis die helder brandt

Ik werd door niets gebukt

Maar alles viel me tegen

Een gemiddelde ochtend veranderde me in licht

Het geluid van dat vliegtuig brult nog steeds binnen

Ik was niemand voor mezelf, niemand voor anderen

Ik ben overleden zonder te zeggen dat ik van je hou tegen mijn moeder

Ik had zoveel om voor te leven

Zoveel ruimte om te groeien

Mensen die me aanbaden

En een liefdevol huis

Maar ik was altijd verblind

Door mezelf verblind

En het is moeilijk om eraan herinnerd te worden

totdat de resterende tijd is verstreken

Geen uitdrukking, geen afsluiting, geen betekenis.

alleen in een ruimte waar niemand me kan horen

Ik moet neerkijken op de mensen die ik voor lief nam

Worstelen, lijden.

Ze hebben me echt nodig

Ik had zoveel om voor te leven

Zoveel ruimte om te groeien

Mensen die me aanbaden

En een liefdevol huis

Maar ik was altijd verblind

Door mezelf verblind

En het is moeilijk om eraan herinnerd te worden

totdat de resterende tijd is verstreken

En ik blijf het mezelf afvragen

Waar ging ik fout?

Nu heb ik alleen maar ruimte

En ik ben niets

Ik ben de lucht om je heen.

En het spijt me zo.