Amélie M'A Dit - Alizée

Solitaire, petit nuage rond

Dans le ciel, des formes à l’abandon

La lumière, l'étincelle qui lui dit

Que la mienne se languit de lui, mais

J’appréhende l’ombre

Qu’il fait sur moi, quand ca n’va pas

Comprendre ses ombres

L’aider s’il a, confiance en moi

Couper la machine, qui fait la pluie, changer la vie

Que tout est possible, c’est Amélie, qui me l’a dit…

Amélie a de l’or à donner

Mélodie de vie, c’est l’odyssée

L’Amélie c’est comme l’amitié

De la poésie au bout des lèvres

Amélie a de l’or à donner

Les mots d’Amélie sont pleins de miel

Amélie câline ou cajolée

Mélodie de vie, ode à la mienne

Solitaire dans mon photomaton

J’suis pas belle, mais c’est à l’unissons

Qu’on s’appelle, qu’on se cherche, on se suit, mais

Moi je veille.

Amélie aussi

Les lumières de mai

Elles si douces, si farouches

Dessinaient les gestes

Et du rouge, sur ma bouche …

Mon maître à faire des galipettes

Eenzame, kleine ronde wolk

In de lucht, verlaten vormen

Het licht, de vonk die hem vertelt

Die mijn verlangt naar hem, maar

Ik begrijp de schaduw

Wat hij met me doet, als het mis gaat?

Begrijp zijn schaduwen

Help hem als hij dat heeft gedaan, geloof me

Snijd de machine af, die de regen maakt, het leven verandert!

Dat alles mogelijk is, vertelde Amélie me zo...

Amélie heeft goud te geven

Melodie van het leven is de odyssee

Amélie is als vriendschap

Poëzie op je lippen

Amélie heeft goud te geven

Amélie's woorden zijn vol honing

Amélie geknuffeld of geknuffeld

Melodie van het leven, ode aan de mijne

Eenzaam in mijn fotohokje

Ik ben niet mooi, maar het is eenstemmig

Bel elkaar, zoek elkaar op, volg elkaar, maar

Ik kijk.

Amelie ook

mei lichten

Ze zijn zo lief, zo fel

Teken de gebaren

En rood, op mijn mond...

Mijn meester in het doen van salto's