La Ciudad - Alfred Garcia

Acaricio el esqueleto que te hace seguir vivo

Ahora somos parecidos, no percibes los sentidos ni el amor

Me quedé junto a la cama esperando una respuesta

Eréctil, amorosa y personal

Me voy de tu casa a la ciudad

Donde no encontrarte más

Y te veo en cada esquina

Cada sitio que estuvimos

Melodrama infinito

Y hago un ritual

En la ciudad

Ya no sé ni qué me pasa, santa madre pitonisa

Sabías lo que ocurría

Olían las cloacas desde ayer, era fácil de prever

Somos precipitaciones que se caen entre recuerdos

Cómo me has dejao' en la calle

Mi fantasma astenia primaveral

Plaza España es tu iglesia personal

Y te veo en cada esquina

Cada sitio que estuvimos

Melodrama infinito

Y hago un ritual

En la ciudad

Y te veo en cada esquina

Cada sitio que estuvimos

Melodrama infinito

Y hago un ritual

En la ciudad

Ik streel het skelet dat je in leven houdt

Nu zijn we vergelijkbaar, je neemt de zintuigen of liefde niet waar

Ik bleef bij het bed wachten op een antwoord

Erectiel, liefdevol en persoonlijk

Ik verlaat je huis voor de stad

waar kan ik je niet meer vinden

En ik zie je in elke hoek

Elke plaats waar we zijn geweest

oneindig melodrama

En ik doe een ritueel

In de stad

Ik weet niet eens meer wat er met me aan de hand is, heilige moeder waarzegster

je wist wat er gebeurde

Ze roken sinds gisteren het riool, dat was te voorzien

Wij zijn neerslagen die tussen herinneringen vallen

Hoe heb je me op straat achtergelaten?

Mijn spook lente asthenie

Plaza España is je persoonlijke kerk

En ik zie je in elke hoek

Elke plaats waar we zijn geweest

oneindig melodrama

En ik doe een ritueel

In de stad

En ik zie je in elke hoek

Elke plaats waar we zijn geweest

oneindig melodrama

En ik doe een ritueel

In de stad