Grau zieht der Nebel (Tombe La Neige) - Alexandra

Grau zieht der Nebel

Durch die menschenleere Stadt

Mein Herz ist einsam

Weil es dich verloren hat

Das Licht der Laternen

Scheint fahl durch die Bäume

Und grau wie der Nebel

Sind all meine Träume;

Uns so wird für mich die Zeit

Zu einer Ewigkeit;

Ich warte vergeben

So viele Stunden des Lebens

Grau zieht der Nebel

Durch die menschenleere Stadt

Mein Herz ist einsam

Weil es dich verloren hat

Könnt' ich dich doch fragen

Was ist nur geschehen

Dann werd' ich dir sagen

Ich kann dich vertehen

Und so wird für mich die Zeit

Zu einer Ewigkeit;

Ich warte vergebens

So viele Stunden des Lebens;

Lass neu uns beginnen

Wenn die Nebel zerrinnen

De mist is grijs

Door de verlaten stad

mijn hart is eenzaam

Omdat het je verloor

Het licht van de lantaarns

Schijnt bleek door de bomen

En grijs als de mist

Zijn al mijn dromen

Wij zijn dus de tijd voor mij

Tot een eeuwigheid;

ik wacht vergeven

Zoveel uren van het leven

De mist is grijs

Door de verlaten stad

mijn hart is eenzaam

Omdat het je verloor

Als ik je kon vragen

Wat is er net gebeurd

Dan zal ik het je vertellen

ik kan je begrijpen

En zo zal de tijd voor mij zijn

Tot een eeuwigheid;

ik wacht tevergeefs

Zoveel levensuren;

Laten we opnieuw beginnen

Als de mist wegsmelt