Mein Freund, der Baum - Alexandra

Ich wollt dich laengst schon wieder sehen

Mein alter Freund aus Kindertagen

Ich hatte manches dir zu sagen

Und wusste du wirst mich verstehen

Als kleines Maedchen kam ich schon

Zu dir mit all den Kindersorgen

Ich fuehlte mich bei dir geborgen

Und aller Kummer flog davon

Hab ich in deinem Arm geweint

Strichst du mir mit deinen Blaettern

Mir uebers Haar mein alter Freund

Mein Freund der Baum ist tot

Er fiel im fruehen Morgenrot

Du fielst heut frueh ich kam zu spaet

Du wirst dich nie im Wind mehr wiegen

Du musst gefaellt am Wegrand liegen

Und manche der vorruebergeht

Der achtet nicht den Rest von Leben

Und reist an deinen gruenen Zweigen

Die sterbend sich zur Erde neigen

Wer wird mir nun die Ruhe geben

Die ich in deinem Schatten fand

Mein bester Freund ist mir verloren

Der mit der Kindheit mich verband

Mein Freund der Baum ist tot

Er fiel im fruehen Morgenrot

Bald waechst ein Haus aus Glas und Steinen

Dort wo man ihn hat abgeschlagen

Bald werden graue Mauern ragen

Dort wo er liegt im Sonnenschein

Vielleicht wird es ein Wunder geben

Ich werde heimlich darauf warten

Vielleicht blueht vor dem Haus ein Garten

Und er erwacht zu neuem Leben

Doch ist er dann noch schwach und klein

Und wenn auch viele Jahren gehen

Er wird nie mehr der selbe sein

Mein Freund der Baum ist tot

Er fiel im fruehen Morgenrot

Ik wil je al heel lang weer zien

Mijn oude jeugdvriend

Ik had je wat te zeggen

En wist dat je me zou begrijpen

Ik kwam toen ik een klein meisje was

Aan jou met alle zorgen van de kinderen

Ik voelde me veilig bij jou

En alle verdriet vloog weg

Ik huilde in je armen

Ben je me aan het aaien met je bladeren?

Ik over het haar mijn oude vriend

Mijn vriend de boom is dood

Hij viel in de vroege ochtend

Je viel vanmorgen vroeg ik kwam te laat

Je zult nooit meer in de wind zwaaien

Je moet langs de weg liggen

En sommigen die voorbij komen

Hij geeft niet om de rest van het leven

En reist naar je groene takken

die voor de grond buigen terwijl ze sterven

Wie geeft mij nu de rust?

Ik vond in je schaduw

ik ben mijn beste vriend verloren

Dat verbond me met mijn kindertijd

Mijn vriend de boom is dood

Hij viel in de vroege ochtend

Binnenkort zal er een huis van glas en stenen groeien

Daar waar hij werd afgeslagen

Binnenkort zullen grijze muren oprijzen

Daar waar hij in de zon ligt

Misschien komt er een wonder

Ik wacht het stiekem af

Misschien bloeit er een tuin voor het huis

En hij ontwaakt tot nieuw leven

Maar dan is hij nog zwak en klein

Zelfs als er vele jaren voorbijgaan

Hij zal nooit meer dezelfde zijn

Mijn vriend de boom is dood

Hij viel in de vroege ochtend