Un charquito de estrellas - Alejandro Sanz

Naufragué en un charquito de estrellas

Yo solo quería navegar, poner mis ganas por velas

Y, el mar llené llorando por ella

Un sueño anclado en la luna

No pude ver orilla ningúna y, normal

Que naufragase a su vera

Entre la espuma que acaricia y atropella

Como un verso del poema que escribí

Se van borrando tus huellas

Mi ilusión es la cometa que se eleva

Y que se estrella contra mi, contra mi, contra mi

Dónde están los mares de verdad, gélidos?

Y aquella brisa que apagaba poco a poco el sol

¿dónde quedó?

las noches mágicas ¿te acuerdas?

De charquitos y de estrellas

Esta noche iba a brillar la luna

Pero la tormenta la asustó

Mañana, cuando salga el sol

Se reirá de ella, pero de nosotros no

Esta noche hay miles de estrellas

Y una mágica y radiante luna llena

Y aquel charquito de estrellas

Resultó ser un desierto

Solo un espejismo de arena y de sal

De risas hoy verdaderas

Suelta velas y verás mi cometa

Que se eleva y que se va, que se va, que se va

Dónde están los sueños de verdad, cálidos?

Y las tormentas de caricias

Donde el huracán, amándonos

La noche es grande y es eterna

Ya no hay charcos;

solo estrellas

Esta noche brillará la luna

Porque la tormenta es nuestro amor, amor, amor

Mañana, cuando salga el sol, llorará de envidia

Por ella y por lo que pasó

Esta noche hay miles de estrellas

Y una mágica y radiante Luna

Mañana, cuando salga el sol, llorará de envidia

Por ella y por lo que pasó

Esta noche hay miles de estrellas

Y una mágica y radiante luna llena

Dónde están los mares de verdad?

Y las tormentas de caricias, donde el huracán

Ik heb schipbreuk geleden in een plas sterren

Ik wilde gewoon zeilen, mijn verlangen naar zeilen zetten

En ik vulde de zee huilend voor haar

Een droom verankerd in de maan

Ik kon geen kust zien en, normaal

Dat scheepswrak aan zijn zijde

Tussen het schuim dat streelt en overloopt

Als een vers uit het gedicht dat ik schreef

Je voetafdrukken worden gewist

Mijn illusie is de vlieger die opstijgt

En dat botst tegen mij, tegen mij, tegen mij

Waar zijn de zeeën van de waarheid, ijskoud?

En dat briesje dat beetje bij beetje de zon doofde

waar was het?

de magische nachten herinner je je nog?

Van plassen en sterren

Vannacht zou de maan gaan schijnen

Maar de storm maakte haar bang

Morgen als de zon opkomt

Hij zal om haar lachen, maar niet om ons

Vanavond zijn er duizenden sterren

En een magische en stralende volle maan

En die plas sterren

Het bleek een woestijn te zijn

Gewoon een luchtspiegeling van zand en zout

Echt gelachen vandaag

Laat kaarsen vallen en je zult mijn vlieger zien

Dat stijgt en dat gaat, dat gaat, dat gaat

Waar zijn de echte dromen, warm?

En de stormen van liefkozingen

Waar de orkaan, die van ons houdt

De nacht is groot en het is eeuwig

Er zijn geen plassen meer;

Alleen sterren

Vannacht zal de maan schijnen

Want de storm is onze liefde, liefde, liefde

Morgen, als de zon opkomt, zal ze huilen van jaloezie

Voor haar en voor wat er is gebeurd

Vanavond zijn er duizenden sterren

En een magische en stralende maan

Morgen, als de zon opkomt, zal ze huilen van jaloezie

Voor haar en voor wat er is gebeurd

Vanavond zijn er duizenden sterren

En een magische en stralende volle maan

Waar zijn de zeeën van de waarheid?

En strelende stormen, waar de orkaan