Siempre es de noche - Alejandro Sanz

Cuéntame, cómo va cayendo el sol

Mientras hablas pensaré

Qué guapa estás, qué suerte ser

La mitad del cuento de un atardecer

Que observo al escucharte

Porque mis ojos son tu voz

Acércate, que cuando estemos piel con piel

Mis manos te dibujarán

Tu aroma me dirá tu edad

Junto a ti, unidos sin saber por qué

Seguramente se me note

El resplandor de una ilusión

Porque a tu lado puedo olvidar

Que para mí siempre es de noche

Pero esta noche es como un atardecer

Si logras que a la vida me asome

Tus ojos sean los que brillen

Y la luna que la borren

En mi eterna oscuridad

El cielo tiene nombre: tu nombre

Qué no daría yo por contemplarte

Aunque fuera un sólo instante

Hace frío, es tarde y tienes que volver

Hay alguien que te espera, seguro

Una vez más el tiempo se nos fue

¿Volverás?

Dime si mañana volverás

Como lo has hecho cada tarde

Para contarme cómo muere el día

Y se marchó, ella se alejó de él

Pero como en las cartas… dos puntos, posdata

Se me olvidaba, no me presenté

Sólo fui testigo por casualidad

Hasta que de pronto, él me pregunto

¿Era bella, no es verdad?

«Más que la luna» dije yo

Y él sonrió

Y ya jamás se harán reproches

Por intentar amanecer

No volverá a perderse en la noche

Porque su alma hoy brilla con más fuerza

Que un millón de soles

Pero su eterna oscuridad

A veces se le oye a voces

Qué no daría yo por contemplarte

Aunque fuera un sólo instante

Por intentar amanecer

No volverá a perderse en la noche

Porque su alma hoy brilla con más fuerza

Que un millón de soles

Pero su eterna oscuridad

A veces se le oye a voces

Qué no daría yo por contemplarte

Aunque fuera un sólo instante

Qué no daría yo por contemplarte

Aunque fuera un sólo instante

Vertel me hoe de zon valt

Terwijl je spreekt zal ik denken

Wat ben je mooi, wat heb je geluk

Het halve verhaal van een zonsondergang

Wat zie ik als ik naar jou luister?

Omdat mijn ogen jouw stem zijn

Kom dichterbij, dat wanneer we huid op huid zijn

mijn handen zullen je tekenen

Je geur zal me je leeftijd vertellen

Naast jou, verenigd zonder te weten waarom

Ik zal het zeker merken

De gloed van een illusie

Want aan jouw zijde kan ik het vergeten

Dat het voor mij altijd nacht is

Maar vanavond is als een zonsondergang

Als het je lukt om me naar het leven te laten kijken

Jouw ogen zijn degenen die stralen

En de maan die ze wissen

In mijn eeuwige duisternis

De lucht heeft een naam: jouw naam

Wat ik niet zou geven om over jou na te denken

Al was het maar een moment

Het is koud, het is laat en je moet terug

Er wacht zeker iemand op je

De tijd is weer voorbij gevlogen

Je zal terug komen?

Zeg me of je morgen terugkomt

zoals je elke middag hebt gedaan

Om me te vertellen hoe de dag sterft

En hij liep weg, zij liep weg van hem

Maar zoals in de letters ... dubbele punt, naschrift

Ik was het vergeten, ik heb mezelf niet voorgesteld

Ik was alleen bij toeval getuige

Totdat hij me plotseling vroeg

Ze was mooi, nietwaar?

"Meer dan de maan" zei ik

en hij glimlachte

En ze zullen elkaar nooit verwijten maken

voor het proberen te dagen

Je zult niet meer verdwaald zijn in de nacht

Omdat je ziel vandaag helderder straalt

Dan een miljoen zonnen

Maar zijn eeuwige duisternis

Soms wordt hij met stemmen gehoord

Wat ik niet zou geven om over jou na te denken

Al was het maar een moment

voor het proberen te dagen

Je zult niet meer verdwaald zijn in de nacht

Omdat je ziel vandaag helderder straalt

Dan een miljoen zonnen

Maar zijn eeuwige duisternis

Soms wordt hij met stemmen gehoord

Wat ik niet zou geven om over jou na te denken

Al was het maar een moment

Wat ik niet zou geven om over jou na te denken

Al was het maar een moment