Regálame la silla donde te esperé - Alejandro Sanz

Nos presentó tu amiga

La que dice que adivina futuros por venir

No sé qué más decirte

Sentado del pasillo en una orilla

Te acuerdas ya de mí?

Regálame la silla cansada de la esquina

Donde te esperé

Donde siempre te esperaba, amor

Yo puedo regalarte alguna risa

Y hacer una canción

Y un pañuelo de lunares

Y te regalo tiempo pa' que te lo pongas

Y una promesa, niña, si te encuentro un día

Te pienso dar de una

Todos aquellos besos que te decía

Por el puente de la esperanza

Buscaba un rinconcito para la risa

Pensando que ha valido la pena amarte

Pasamos momentitos tan flamenquitos

Y vimos rinconcitos pa' enamorarse

La calle del pensamiento

Me lleva a aquella orilla

No sé si te acuerdas

Regálame la silla que tiene arte

Yo paso por tu puerta casi to' los días

Yo paso y tú decides cuándo asomarte

Cuando asomarte

Y hasta volvieron de las rimas

Imágenes jugando

Colga’s de no sé qué

Seguro que era abril

Volvieron todas, todas menos una

Que se olvidó de mí

Que el pañuelo es pa' llorarte

Y no tiene remedio para el que componga

Si alguna vez te encuentro por mi cobardía

Te pienso dar de una

Todos aquellos besos que te merecías

Pensando que ha valido la pena amarte

Pasamos momentitos tan flamenquitos

Y vimos rinconcitos pa' enamorarse

Je vriend heeft ons voorgesteld

Degene die zegt dat ze de toekomst raadt

Ik weet niet wat ik je nog meer moet vertellen

Zittend gangpad op een wal

Herinner je je mij al?

Geef me de vermoeide stoel in de hoek

waar ik op je wachtte

Waar ik altijd op je wachtte, liefje

Ik kan je laten lachen

en maak een liedje

En een bolletjessjaal

En ik geef je de tijd om het aan te trekken

En een belofte, meisje, als ik je op een dag vind

Ik ben van plan je er een te geven

Al die kussen die ik je vertelde

over de brug van hoop

Ik was op zoek naar een hoekje om te lachen

Denken dat van je houden de moeite waard is geweest

We brachten momenten zo flamenquitos door

En we zagen kleine hoekjes om verliefd op te worden

de straat van het denken

brengt me naar die kust

Ik weet niet of je het je herinnert

Geef me de stoel met kunst

Ik kom bijna elke dag langs je deur

Ik pas en jij bepaalt wanneer je komt opdagen

wanneer opdagen?

En ze kwamen zelfs terug van de rijmpjes

afbeeldingen spelen

Colga's Ik weet niet wat

het was zeker april

Ze kwamen allemaal terug, allemaal behalve één

dat je me vergeten bent

Dat de zakdoek voor jou moet huilen

En hij heeft geen remedie voor degene die componeert

Als ik je ooit vind door mijn lafheid

Ik ben van plan je er een te geven

Al die kussen die je verdiende

Denken dat van je houden de moeite waard is geweest

We brachten momenten zo flamenquitos door

En we zagen kleine hoekjes om verliefd op te worden