Hay un universo de pequeñas cosas - Alejandro Sanz

¿Por qué hay estrellas que brillan pero no se ven?

Y existe gente que nunca llego a conocer

Aunque los pueda ver

Son los azules heridos del amanecer

Se desprenden del cielo, arañándome

Arañándote, arañándote

Hay un universo de pequeñas cosas

Que sólo se despiertan cuando tú las nombras

Todo lo que es bello está esperando una mirada

Tengo una caricia que sin ti se me derrama

Hay un universo hecho de pequeñas cosas

Que vuelan sobre tu cabeza si las soplas

Hay atardeceres que no acaban de ponerse

Hay un mar entero resumiéndose en tu boca

Y yo te juro, vida mía, que lo surqué

Pregúntale a tu piel

Ya no te acuerdas, compañerita mía

Cuando te hablé de mi universo, ¿ves?

No me creías, ¿no?

Que existen los rincones

Donde el amor esconde

Todo un universo de pequeñas cosas

En él me está esperando ella

De una nube a otra

No hay una promesa que resista aquellas dudas

No hay una caricia que le pueda a aquella luna

Y yo te juro, vida mía, que desde ayer

La luna está, está en tu piel

Yo te lo juro, vida mía, te encontraré

Junto al espacio aquel

Tú y yo y el cielo, el cielo

Que existen los rincones

Donde el amor esconde

Porque hay estrellas que brillan por ahí, lo sé

Y existen sitios que nunca pude conocer

Por eso ven a ver, conmigo el sol aquel

De plata salpicándonos los mares

De plata salpicándonos los mares

De pequeñas cosas

Hay un universo de pequeñas cosas

En el que los amargos trenzan flores

Pa' adornar fronteras

Hay una mirada que susurra a mis espaldas

Cuando los secretos o se dicen o se callan

Si yo te juro, vida mía, que puedo hacer

De este universo para ti uno bien

Y tú me juras, vida mía, que puede ser

Tú y yo y el cielo, el cielo aquel

Y yo te juro, vida mía, que puedo hacer

De este universo para ti uno bien

Y tú me juras, vida mía, que puede ser

Que existen los rincones

Las tardes que se ponen…

Waarom zijn er sterren die schijnen maar niet te zien zijn?

En er zijn mensen die ik nooit ken

Hoewel ik ze kan zien

Zij zijn de gewonde blues van de dageraad

Ze vallen uit de lucht en krabben me

jou krabben, jou krabben

Er is een universum van kleine dingen

Ze worden pas wakker als je ze een naam geeft

Alles wat mooi is, wacht op een blik

Ik heb een streling die zonder jou over me heen loopt

Er is een universum gemaakt van kleine dingen

Die over je hoofd vliegen als je erop blaast

Er zijn zonsondergangen die niet zomaar onder gaan

Er is een hele zee die in je mond samenvat

En ik zweer je, mijn leven, dat ik het heb overgestoken

vraag je huid

Je herinnert het je niet meer, mijn kleine metgezel

Toen ik je vertelde over mijn universum, zie je dat?

Je geloofde me niet, hè?

dat er hoeken zijn

waar liefde zich verbergt

Een heel universum van kleine dingen

Daarin wacht ze op mij

Van de ene wolk naar de andere

Er is geen belofte die die twijfels weerstaat

Er is geen streling die die maan kan geven

En ik zweer je, mijn leven, dat sinds gisteren

De maan is, zit in je huid

Ik zweer je, mijn leven, ik zal je vinden

Naast die ruimte

Jij en ik en de lucht, de lucht

dat er hoeken zijn

waar liefde zich verbergt

Want er zijn sterren die daar schijnen, ik weet het

En er zijn plaatsen die ik nooit zou kunnen kennen

Kom daarom kijken, met mij de zon die

Van zilver dat de zeeën bespat

Van zilver dat de zeeën bespat

van kleine dingen

Er is een universum van kleine dingen

In welke bitters bloemen vlechten

Om randen te versieren

Er is een blik die fluistert achter mijn rug

Wanneer geheimen worden verteld of stil worden gehouden

Als ik je zweer, mijn leven, wat kan ik dan doen?

Van dit universum voor jou een goede

En je zweert me, mijn leven, dat het kan zijn

Jij en ik en de lucht, die lucht

En ik zweer het je, mijn leven, wat kan ik doen?

Van dit universum voor jou een goede

En je zweert me, mijn leven, dat het kan zijn

dat er hoeken zijn

De middagen die…