Al olvido invito yo - Alejandro Sanz

Ella descubrió que hay paraísos en el callejón

No se aguantaba el cariño, y el correspondió

Cantándole las serenatas que hablan

De cosas que faltan… de cosas por hacer

Canciones con perdón, de amor, pero antes

Del amanecer la calma se rompió

En la ventana estaban tres, ella, la luna

Y un tipo grandon, que le despeinaba las alas

No me va a creer diciéndole, diciéndole

Que el bronceado de luna es lo que te delata

Has visto alguna vez a una mujer herida y sin Dios

Arrancar el grito de los mas profundo de su dolor

Puede que me des el trago mas amargo

De tu copa de adiós, pero llévate tu lastima

De mi callejón porque Al olvido invito yo

Puede, puede que me des el trago mas amargo

De tu copa de adiós, pero llévate lejos tu lastima

De mi callejón porque Al olvido invito yo

Al olvido olvídalo, Al olvido invito yo

Pero pa' contarlo bien hay un borracho

Que vive en la barra de un bar, y por un

Trago te canta… A mi parecer siguen haciendo

Muy anchas las pinches ventanas

A la hora que se fue quedo en silencio el callejón

Subí sobre el muro y le grite

Puede que me des el trago mas amargo

De tu copa de adiós, pero llévate tu lastima

De mi callejón porque Al olvido invito yo

Puede, puede que me des el trago mas amargo

De tu copa de adiós, pero llévate lejos tu lastima, tus reproches & tu maldito

adiós porque Al olvido invito yo

Al olvido olvídalo, Al olvido invito yo

Ze ontdekte dat er paradijzen zijn in de steeg

Hij kon de genegenheid niet uitstaan, en hij beantwoordde

De serenades zingen die spreken

Van dingen die ontbreken ... van dingen om te doen

Liedjes met vergeving, van liefde, maar eerder

Vanaf het ochtendgloren was de rust verbroken

In het raam waren er drie, zij, de maan

En een grote kerel, die zijn vleugels verknoeide

Je zult niet geloven dat ik het je vertel, het je vertel

Dat de maankleur je weggeeft

Heb je ooit een vrouw gekwetst en zonder God gezien?

Begin de kreet van de diepste van hun pijn

Je mag me de bitterste drank geven

Van je glaasje vaarwel, maar heb medelijden

Uit mijn steegje omdat ik de vergetelheid uitnodig

Je kunt, je kunt me de bitterste drank geven

Van je glaasje vaarwel, maar neem je medelijden weg

Uit mijn steegje omdat ik de vergetelheid uitnodig

Om de vergetelheid te vergeten, tot de vergetelheid nodig ik uit

Maar om het goed te vertellen is er een dronkaard

Wie woont er in een toog, en voor een

Trago zingt voor je… Volgens mij blijven ze doen

Heel wijd de verdomde ramen

Op het moment dat hij wegging, viel de steeg stil

Ik klom over de muur en schreeuwde tegen hem

Je mag me de bitterste drank geven

Van je glaasje vaarwel, maar heb medelijden

Uit mijn steegje omdat ik de vergetelheid uitnodig

Je kunt, je kunt me de bitterste drank geven

Van je glaasje vaarwel, maar neem je medelijden, je verwijten & je verdomde weg

tot ziens omdat ik vergetelheid uitnodig

Om de vergetelheid te vergeten, tot de vergetelheid nodig ik uit