Espelho Cristalino - Alceu Valença

Essa rua sem céu, sem horizontes

Foi um rio de águas cristalinas

Serra verde molhada de neblina

Olho d’agua sangrava numa fonte

Meu anel cravejado de brilhantes

São os olhos do capitão corisco

E é a luz que incendeia meu ofício

Nessa selva de aço e de antenas

Beija-flor estou chorando suas penas derretidas na insensatez do asfalto

Mas eu tenho meu espelho cristalino

Que uma baiana me mandou de maceió

Ele tem uma luz que alumia

Ao meio-dia clareia a luz do sol

Que me dá o veneno da coragem

Pra girar nesse imenso carrossel

Flutuar e ser gás paralisante

E saber que a cidade é de papel

Ter a luz do passado e do presente

Viajar pelas veredas do céu

Pra colher três estrelas cintilantes

E pregar nas abas do meu chapéu

Vou clarear o negror do horizonte

É tão brilhante a pedra do meu anel

Deze straat zonder lucht, zonder horizon

Het was een rivier van kristalhelder water

Groene zaag nat van mist

Oog van water bloedde in een fontein

Mijn ring bezet met diamanten

Het zijn de ogen van kapitein Corisco

En het is het licht dat mijn ambacht doet ontbranden

In deze jungle van staal en antennes

Kolibrie Ik huil zijn gesmolten veren in de dwaasheid van het asfalt

Maar ik heb mijn kristallen spiegel

Dat een Bahia-vrouw me uit Maceió . stuurde

Hij heeft een licht dat schijnt

's Middags wordt het licht van de zon helderder

Dat geeft me het gif van moed

Om deze immense carrousel te laten draaien

Drijf en wees een verlammend gas

En wetende dat de stad van papier is

Het licht van het verleden en het heden hebben

Reis over de paden van de hemel

Om drie fonkelende sterren te oogsten

En spijker de randen van mijn hoed vast

Ik zal de zwartheid van de horizon verlichten

De steen in mijn ring is zo glanzend