Agalopado - Alceu Valença

Quando eu canto o seu coração se abala

Pois eu sou porta-voz da incoerência

Desprezando seu gesto de clemência

Sei que meu pensamento lhe atrapalha

Cego o sol seu cavalo de batalha

E faço a lua brilhar no meio-dia

Tempestade eu transformo em calmaria

E dou um beijo no fio da navalha

Pra dançar e cair nas suas malhas

Gargalhando e sorrindo de agonia

Se acaso eu chorar não se espante

O meu riso e o meu choro não têm planos

Eu canto a dor, o amor, o desengano

E a tristeza infinita dos amantes

Don Quixote liberto de Cervantes

Descobri que os moinhos são reais

Entre feras, corujas e chacais

Viro pedra no meio do caminho

Viro rosa, vereda de espinhos

Incendeio esses tempos glaciais

Als ik zing, breekt je hart

Omdat ik de woordvoerder van inconsistentie ben

Uw gebaar van clementie verachten

Ik weet dat mijn denken je stoort

Verblind de zon je strijdpaard

En ik laat de maan 's middags schijnen

Storm ik word kalm

En ik geef een kus op de rand van het scheermes

Om te dansen en in je mazen te vallen

Lachen en glimlachen in doodsangst

Als ik toch huil, wees dan niet verbaasd

Mijn lachen en mijn huilen hebben geen plannen

Ik zing de pijn, de liefde, de teleurstelling

En het oneindige verdriet van geliefden

Don Quichot bevrijd van Cervantes

Ik ontdekte dat de molens echt zijn

Tussen beesten, uilen en jakhalzen

Ik verander in steen in het midden van de weg

Ik word roze, pad van doornen

Ik heb deze ijstijden in brand gestoken