Soy un Ser Humano - Alberto Cortez

Más allá de cualquier ideología…

Más allá de lo sabio y lo profano

Soy parte del espacio, soy la vida

Por el hecho de ser un ser humano

Yo soy el constructor de mis virtudes

Como lo soy, a la vez, de mis defectos;

Torrente inagotable de inquietudes…

Genial contradicción de Lo Perfecto

Yo puse las espinas en la frente

Los clavos en los pies y en ambas manos…

Después rompí a llorar amargamente

La muerte irreparable de mi hermano

Por mí se hace polémica la duda…

¿Quién soy?, ¿adónde voy?, ¿de dónde vengo…

A través de los tiempos, tan aguda

Que con ella renazco y me sostengo

Soy el que abrió la caja de Pandora

Que guardaba los males del planeta

No escapó la esperanza… ¡En buena hora!

Por ella sobrevivo y soy poeta

Yo soy quien ha creado las prisiones

La lucha fratricida y la injusticia

Más también he inventado las canciones

Y el encanto sutil de una caricia

En nombre de mi Dios, soy asesino

Embustero, fanático y tirano;

Desafiando las leyes del destino

Tengo sangre de siglos en las manos

Más también en su nombre soy la rienda

Que consigue domar a tanto potro…

Sería, sin un orden, la merienda

De comernos los unos a los otros

Soy el poder, que condena los instintos

Naturales del hombre, mi censura

Reptando por oscuros laberintos

Impone la moral de su estatura

Yo soy un individuo entre la masa…

La coincidencia, es sólo un accidente…

Busco esposa, doy hijos, tengo casa

Soy la opción de un cerebro inteligente

¿Qué vale más, inquietud de mi existencia

Cuando llegue el final y quede inerte?

¿El arte, por fijar mi trascendencia

O el eterno misterio de la muerte?

Por todo, más allá de ideologías…

Más allá de lo sabio y lo profano…

Soy parte del espacio, soy la vida

Por el hecho de ser un ser humano

Voorbij elke ideologie...

Voorbij de wijzen en de profane

Ik ben een deel van de ruimte, ik ben het leven

Door het feit mens te zijn

Ik ben de bouwer van mijn deugden

Zoals ik tegelijkertijd ben van mijn gebreken;

Onuitputtelijke stortvloed aan zorgen...

Grote tegenstrijdigheid van The Perfect

Ik zette de doornen in het voorhoofd

De spijkers in de voeten en in beide handen...

Toen barstte ik in bittere tranen uit

De onherstelbare dood van mijn broer

Voor mij wordt de twijfel controversieel...

Wie ben ik?, waar ga ik heen?, waar kom ik vandaan…

Door de tijd heen, zo scherp

Dat ik met haar herboren word en mezelf in stand houd

Ik ben degene die de doos van Pandora heeft geopend

dat hield het kwaad van de planeet

De hoop ontsnapte niet... Op zijn tijd!

Voor haar overleef ik en ben ik een dichter

Ik ben degene die de gevangenissen heeft gecreëerd

Broedermoordstrijd en onrecht

Bovendien heb ik ook de liedjes bedacht

En de subtiele charme van een streling

In de naam van mijn God, ik ben een moordenaar

Leugenaar, fanatiek en tiran;

De wetten van het lot tarten

Ik heb eeuwen bloed aan mijn handen

Maar ook in zijn naam ben ik de teugel

Wie weet zoveel veulens te temmen...

Het zou, zonder bestelling, de snack zijn

Van elkaar opeten

Ik ben de kracht, die de instincten veroordeelt

Natuurlijk van de mens, mijn censuur

Kruipen door donkere labyrinten

Het legt de moraal van zijn status op

Ik ben een individu onder de massa...

Toeval is gewoon een ongeluk...

Ik zoek een vrouw, ik heb kinderen, ik heb een huis

Ik ben de keuze van een slim brein

Wat meer waard is, onrust van mijn bestaan

Wanneer het einde komt en inert blijft?

Kunst, voor het herstellen van mijn transcendentie

Of het eeuwige mysterie van de dood?

Voor alles, buiten ideologieën...

Voorbij de wijzen en de profane...

Ik ben een deel van de ruimte, ik ben het leven

Door het feit mens te zijn