Se dejó llevar - Alberto Cortez

Se dejó llevar,

él, se dejó llevar.

Tal vez por su manera

tan intensa de amar

o acaso por su forma

tan distinta de dar,

su entrega fue una entrega

simple y total.

Por todas esas cosas

se dejó llevar.

Se dejó llevar,

él, se dejó llevar.

Primero fue sospecha

después fue realidad

y luego aquel impulso

que no pudo evitar…

Sus manos apretaron

hasta el final…

Cegado por los celos

se dejó llevar.

Se dejó llevar,

él se deja llevar.

Sus ojos extraviados

contemplan sin mirar

aquellos muros blancos

y el blanco delantal

iguales que su mente…

blanco total…

En esa nebulosa

se deja llevar.

Hij liet dragen,

hij liet zich meeslepen.

Misschien door zijn manier van doen

zo intens om lief te hebben

of misschien vanwege zijn vorm

zo anders dan geven,

zijn bevalling was een bevalling

eenvoudig en totaal.

voor al die dingen

Hij verliet het dragen.

Hij liet dragen,

hij liet zich meeslepen.

Eerst was het argwaan

later was het realiteit

en dan die impuls

dat hij niet kon vermijden...

zijn handen gebald

tot het einde…

verblind door jaloezie

Hij verliet het dragen.

Hij liet dragen,

hij laat zich meeslepen.

zijn dwalende ogen

nadenken zonder te kijken

die witte muren

en het witte schort

hetzelfde als je geest...

volledig wit…

in die nevel

weggedragen.