Como de Costumbre - Alberto Cortez

Despertó a la ocho, como de costumbre

Se metió en la ducha, se lavó los dientes

Y en su viejo traje, como de costumbre

Salió de su casa a las ocho y veinte

Empujó en el Metro, como de costumbre;

Unos van arriba y otros por debajo

Y a las nueve en punto, como de costumbre

Dio los «„buenos días“» y entró a su trabajo

La oficina fría, como de costumbre

Los mismos papeles, los mismos problemas

Los mismos colegas, como de costumbre

Con el mismo horario y los mismos temas

Todo es de rutina, como de costumbre

Todo es una larga planilla de hastío

Se estiran las horas, como de costumbre

Habitando todas un reloj vacío

Regresó a su casa, como de costumbre

Encendió la tele y esperó la cena

Se comió en silencio, como de costumbre

En la noche mala y en la noche buena

Despidió a los niños, como de costumbre

Y se quedó sólo, viendo un melodrama

Ella ya dormía, como de costumbre

Cuando finalmente se metió en la cama

La tocó en el hombro, como de costumbre

Y ella resignada se entregó enseguida

Luego dio la espalda, como de costumbre

Abrazó la almohada y se quedó dormida

Todo es de rutina, como de costumbre

Todo es una larga cadena de hastíos

Se estiran las ansias, como de costumbre

Habitando todas un mundo vacío

Despertó a las nueve, como de costumbre

Todos los domingos de su calendario

Y se fue de campo, como de costumbre

Él con la familia en el utilitario

Siempre al mismo sitio, como de costumbre

Almorzó barato en un merendero

Y a eso de las cinco, como de costumbre

Se sumó al regreso de los domingueros

Uno atrás del otro, como de costumbre…

Uno atrás del otro en la caravana

A vuelta de rueda, como de costumbre

Repetida historia de cada semana

Todo es de rutina, como de costumbre

Todo es una larga cadena de hastío

Se estiran los días, como de costumbre

Habitando todos un tiempo vacío

Despertó a las ocho, como de costumbre

Se metió en la ducha, se lavó los dientes

Y en su viejo cuerpo, como de costumbre

Salió de su casa a las ocho y… siempre

Zoals gewoonlijk om acht uur wakker

Hij stapte onder de douche, poetste zijn tanden

En zoals gewoonlijk in zijn oude pak

Om acht uur twintig verliet hij zijn huis

Hij duwde de metro voort, zoals gewoonlijk;

Sommige gaan naar boven en andere naar beneden

En om negen uur, zoals gewoonlijk

Hij zei "goedemorgen" en ging aan het werk

Het koude kantoor, zoals gewoonlijk

Dezelfde papieren, dezelfde problemen

Dezelfde collega's, zoals gewoonlijk

Met hetzelfde schema en dezelfde thema's

Alles is routine, zoals gewoonlijk

Het is allemaal een lang laken van verveling

De uren zijn, zoals gewoonlijk, gestrekt

Bewonen allemaal een lege klok

Hij keerde terug naar huis, zoals gewoonlijk

Hij zette de tv aan en wachtte op het avondeten

Hij at zoals gewoonlijk in stilte

In de slechte nacht en in de goede nacht

Zoals gewoonlijk stuurde hij de kinderen weg

En hij bleef alleen achter, kijkend naar een melodrama

Ze sliep al, zoals gewoonlijk

Toen ze eindelijk in bed lag

Hij tikte haar op de schouder, zoals gewoonlijk

En ze nam onmiddellijk ontslag en gaf zichzelf op

Toen keerde hij zich zoals gewoonlijk de rug toe

Ze knuffelde het kussen en viel in slaap

Alles is routine, zoals gewoonlijk

Het is allemaal één lange keten van verveling

De hunkering is zoals gewoonlijk uitgerekt

Alles bewonen een lege wereld

Zoals gewoonlijk om negen uur wakker

Elke zondag van je agenda

En hij verliet het veld, zoals gewoonlijk

Hij met het gezin in de nutsvoorziening

Altijd naar dezelfde plek, zoals gewoonlijk

Had een goedkope lunch in een diner

En rond vijf uur, zoals gewoonlijk

Hij voegde zich bij de terugkeer van de zondagen

De een achter de ander, zoals gewoonlijk...

Achter elkaar in de caravan

Rond het stuur, zoals gewoonlijk

Herhaal verhaal elke week

Alles is routine, zoals gewoonlijk

Het is allemaal een lange keten van verveling

De dagen rekken zich uit, zoals gewoonlijk

Al een lege tijd bewonen

Zoals gewoonlijk om acht uur wakker

Hij stapte onder de douche, poetste zijn tanden

En in zijn oude lichaam, zoals gewoonlijk

Hij verliet zijn huis om acht uur en... altijd