Camilo - Alberto Cortez

Tu corazn es un violn

Que est afinado en Fe mayor,

Latiendo en Fe mayor,

Vibrando en Fe mayor

Donde compones la cancin

Ms elevada de tu voz,

El Cosmos de tu voz… entero.

Por la solapa de tu ingenio

Bailotea un Arlequn,

Un mgico Arlequn

Que ejerce de Arlequn

En la tarea diccionaria

De crecer de exigir

Un tiempo de vivir sin «peros».

Camilo colmena,

Sin duda ninguna.

Camilo que «cela»

La luz de la luna.

Distancia y encuentro,

Sendero y vereda.

Camilo por dentro…

Camilo por fuera…

Del mar y en el aire,

Velero, bandera.

Camilo de nadie,

Ni tuyo siquiera.

Con gaita y guitarra,

«Pandeiro"y cencerro

Nos vamos de farra…,

ЎQu ladren los perros!

En la trastienda de tus ojos,

Es decir, la libertad

De amar y desamar,

Lo menos o lo ms

Le das abrigo a los fantasmas

Que te quieren habitar

El alma y su arrabal… tu todo.

Perdname la insensatez

De andar nombrndote en plural,

Me niego a renunciar

A ser un charlatn

Que anda ««pisando

La dudosa luz del da""y al pasar,

Le da por regalar apodos.

Camilo leyenda,

Molino, farola.

ЎQu bueno que vengan

Y vayan las olas!

De tanta bohemia

Te has hecho andariego

Y es cosa muy seria

Andar de Gallego.

Camilo lujuria,

Por cierto, si vieras

Las nalgas de Julia

Son dos primaveras.

De ayer y hasta siempre

Te llevo conmigo,

Conmigo presente,

Camilo… mi amigo.

je hart is een viool

Dat is gestemd in Fe majeur,

Kloppen in Fe majeur,

Vibrerend in groot geloof

Waar componeer je het nummer?

Hoger dan jouw stem,

De kosmos van je stem... heel.

Door de revers van je verstand

Een harlekijn danst,

Een magische harlekijn

Wat fungeert als Harlekijn

In de woordenboektaak

Van groeiend tot veeleisend

Een tijd om te leven zonder “maren”.

Camilo bijenkorf,

Zonder twijfel.

Camilo dat "jaloers"

Het licht van de maan.

Afstand en ontmoeting,

Pad en trottoir.

Camilo binnen...

Camilo buiten...

Van de zee en in de lucht,

Zeilboot, vlag.

niemand is Camilo,

Zelfs niet die van jou.

Met doedelzak en gitaar,

"Pandeiro" en koebel

We gaan feesten...

Laat de honden blaffen!

In de achterkamer van je ogen,

Namelijk de vrijheid

Van liefhebben en niet liefhebben,

De minste of de meeste

Je geeft onderdak aan de geesten

dat ze je willen bewonen

De ziel en haar voorstad... jouw alles.

vergeef me de dwaasheid

Om rond te gaan en je in het meervoud te noemen,

ik weiger om op te geven

Een kletskous zijn

dat loopt "" stappend

Het twijfelachtige daglicht "" en terwijl het voorbijging,

Hij geeft voor het geven van bijnamen.

Camilo-legende,

Molen, lantaarnpaal.

Wat goed dat ze komen

En ga de golven op!

van zoveel Bohemen

je bent een zwerver geworden

En het is heel ernstig

Galicische wandeling.

Camilo lust,

Trouwens, als je het zag

Julia's billen

Het zijn twee veren.

Van gisteren en voor altijd

ik neem je mee,

bij mij aanwezig,

Camilo... mijn vriend.