Alma Mia - Alberto Cortez

Alma mía… cómo pesan en tus alas las ausencias

Cada día van sumando soledades indefensas;

Lejanías, avaricias, ansiedades y desvelos

Y una umbría sensación de irrealidad y desconsuelo

Alma mía… siempre en guardia vigilando mis entornos

Día a día, mitigando los abusos y sobornos

Candilejas que me acosan sin clemencia con su brillo

Y que dejan una extraña sensación en mis sentidos

Alma mía… qué daría por volver a verte libre…

Sin estrías, dolorosas de misiones imposibles

Como antes… por delante de mis sueños y quimeras…

Anhelante… de entregarte como fuera y donde fuera

Alma mía… cualquier día te irás yendo despacito;

Ya no mía… tu energía liberada al infinito…

Con tus velas… portadoras de la luz a todas horas…

Sin estelas… que te duelan, como duelen las de ahora

Alma mía… son tan frías las urgencias cotidianas…

¡qué manía… de invertir cada presente en el mañana!!!

¡qué locura… la premura de vivir en cautiverio!!!

Ataduras… por pavura irracional a los misterios

Alma mía… cuántas veces te he dejado abandonada

En la vía de los trenes que van sólo de pasada

Cicatrices… sacudidas que la vida me ha causado

Infelices… horas grises que los años no han borrado

Alma mía… menos mal que no te entregas derrotada;

Yo diría… que es a causa de seguir enamorada

¡Sensiblera… soñadora… perdedora o tempestiva!!!

¡Compañera… a pesar de los pesares, sigues viva!

Mijn ziel... hoe afwezigheid op je vleugels weegt

Elke dag stapelen weerloze eenzaamheid zich op;

Afgelegenheid, hebzucht, angsten en slapeloosheid

En een somber gevoel van onwerkelijkheid en wanhoop

Mijn ziel... altijd op haar hoede, kijkend naar mijn omgeving

Dagelijks misbruik en omkoping tegengaan

Voetlichten die me genadeloos lastig vallen met hun helderheid

En dat ze een vreemd gevoel in mijn zintuigen achterlaten

Mijn ziel... wat zou ik geven om je weer vrij te zien...

Geen striae, pijnlijke mission impossible

Zoals eerder... vooruitlopend op mijn dromen en hersenschimmen...

Verlangen... om jezelf als het ware te geven en waar het was

Mijn ziel... elke dag zul je langzaam gaan;

Niet langer van mij... jouw energie vrijgegeven tot in het oneindige...

Met je kaarsen... dragers van licht op elk uur...

Zonder sporen... die ze pijn doen, zoals die van nu pijn doen

Mijn ziel... dagelijkse urgenties zijn zo koud...

Wat een manie... om elk cadeau in morgen te investeren!!!

wat een waanzin... de haast om in gevangenschap te leven!!!

Stropdassen... vanwege irrationele angst voor de mysteries

Mijn ziel... hoe vaak heb ik je in de steek gelaten

Op het spoor van de treinen die alleen maar passeren

Littekens... schokken die het leven mij heeft bezorgd

Ongelukkig… grijze uren die de jaren niet hebben gewist

Mijn ziel... godzijdank geef je je niet verslagen over;

Ik zou zeggen... dat het komt door nog steeds verliefd te zijn

Gevoelig... dromerig... loser of stormachtig!!!

Partner... ondanks het verdriet, leef je nog!