Letzte Lektion - Akrea

Im Bauch der Bestie, auf dem Thron

Blickst auf uns nieder — von Vater zu Sohn!

Unter Jahrtausendalten Schichten —

Versuchst zu richten…

Ein Schwert das uns lehrt

Step back — die Erde bebt!

Mächtige Feuerklinge —

Die uns bis zum Abgrund weht!

Hätten gedacht es sei zu Ende

Doch plötzlich kam die Wende

Letzte Lektion, von Vater zu Sohn!

Ein Vater, der mit nichts besticht

Viel versprach, doch alles bricht

Von Vater zu Sohn!

Step back — wir sind gar nicht so zart!

Tränken den Platz mit schmerzhaft Hieben

Bis die Luft erstarrt!

Wir sind gar nicht so zart!

Hätten gedacht es sei zu Ende

Doch plötzlich kam die Wende

Letzte Lektion, von Vater zu Sohn!

Ein Vater, der mit nichts besticht

Viel versprach, doch alles bricht

Von Vater zu Sohn!

Es geht zu Ende

In diesem einsam Jammertal

Ein letzter Vers auf Pergament

Senkst deinen Körper — wirkst geschlagen

Doch bleibt uns ein Gefühl —

Des Unbehagen

«Mein Sohn, dein Einsatz wird belohnt…»

Er flüstert mir aus der Vergangenheit, —

Eine Hand die letzte Zeile schreibt:

«Ich fühle, wie der Schlaf mich raubt!»

Er wird ganz kalt und senkt

Ein letztes Mal sein Haupt…

In de buik van het beest, op de troon

Je kijkt op ons neer - van vader op zoon!

Onder millennia-oude lagen -

Proberen op te lossen...

Een zwaard dat ons leert

Stap achteruit - de aarde beeft!

Machtige Fireblade —

Die ons naar de afgrond blaast!

Had gedacht dat het voorbij was

Maar plotseling kwam het keerpunt

Laatste les, van vader op zoon!

Een vader die indruk maakt met niets

Veel beloofd, maar alles breekt

Van vader op zoon!

Stap terug - we zijn niet zo delicaat!

Verzadig de plek met pijnlijke klappen

Tot de lucht bevriest!

We zijn niet zo delicaat!

Had gedacht dat het voorbij was

Maar plotseling kwam het keerpunt

Laatste les, van vader op zoon!

Een vader die indruk maakt met niets

Veel beloofd, maar alles breekt

Van vader op zoon!

Het loopt op zijn einde

In dit eenzame tranendal

Een laatste vers op perkament

Laat je lichaam zakken - lijk verslagen

Maar we hebben nog steeds het gevoel -

van ongemak

"Mijn zoon, je inspanningen zullen worden beloond..."

Hij fluistert tegen me uit het verleden, -

Een hand schrijft de laatste regel:

«Ik voel hoe de slaap me berooft!»

Het wordt erg koud en zinkt

Zijn hoofd nog een laatste keer...