Sometimes - Akala

When I feel like «fuck it I’ve had enough»

Might as well bury my head in the sand and run from the world

No music or politics, I’m done with all of it, I just can’t take no more

It’s easy to let the world get you down

Look around

It seems that every towns

The haves, the have nots

Lives we admire

Rags to rags lot that never climb higher

We’re on a ladder of life, the ladder of success

The ladder of fucking over other people the best

It’s a game of chess, where the pawns get sacrificed

They got limited movement and their on the frontline

Yeah, the game’s rigged from the start

This we know in our heart

Yet we pick up the dice and play a part

But would it be better to act like a spoilt little brat?

Kick over the whole game with no shame

«I ain’t playin' if I can’t win»

Prayin' if I can’t sin

What is a wife saying to a daft king?

Not much, power’s fucked

I know it runs the world, sometimes it’s too much

Like «fuck it I’ve had enough»

Might as well bury my head in the sand and run from the world

No music or politics, I’m done with all of it, I just can’t take no more

When I feel like «fuck it I’ve had enough» x3

In the end I’m like «Shutup you coward, just suck it all up»

Can’t sleep, my mind’s runnin'

On a path of it’s own and I ain’t sure that I’m even comin'

All night I been tryna get a wink

The sun comes up now and I ain’t had a blink

I think too bloody much

All the voices go around in my mind and I can’t shut 'em up

They say «ignorance is bliss»

I ain’t sayin' it is

On those nights when I can’t shut off, I get pissed

For me, this is most nights of the week

If we look at the world then how could we sleep?

See in my deeper moments

I can only keep the on what is wrong with the world and we can’t even solve it

Like we ain’t involved with anything promoted than to focus on our own little

selves

The rest can go to hell

How do I know it so well?

It’s me

Specially at those times I wanna flee from reality

Like «fuck it I’ve had enough»

Might as well bury my head in the sand and run from the world

No music or politics, I’m done with all of it, I just can’t take no more

When I feel like «fuck it I’ve had enough» x3

In the end I’m like «Shutup you coward, just suck it all up»

The road to depression I’m guessin' is oiled by a choked expression

And of course naked oppression

The lessons we’re supposed to learn, is not possible

Cause you are not a fool and the teacher’s horrible

So what choice left is there for sensitive souls?

Fight the power or let it swallow us whole?

It is easily done, look what we’ve become

If we could, I’m sure we’d find a way to put out the sun

Sometimes when I feel like collapsin'

Or giving in to the times that I’m trapped in

I contemplate all the others overcoming their fears

Fighting battles far harder so that I could be here

Then I feel like the silly little boy that I am

Count my blessings in the moment and get back tothe plan

Inspiration is the strangest thing

How it travels one spirit to another, transforms how we think

I know spirit is a dirty word, in this world obsessed with what we have and

what do we earn

But its the only way to explain the voices inside of you

Only satisfied when you are inspired to

Its the reason when we feel we’ve had enough, always in the end we manage to

get back up

Like «fuck it I’ve had enough»

Might as well bury my head in the sand and run from the world

No music or politics, I’m done with all of it, I just can’t take no more

When I feel like «fuck it I’ve had enough» x3

In the end I’m like «Shutup you coward, just suck it all up»

Life is hard, life is beautiful

Life is strange, and life is unusual

If life’s a stage, then who wrote the musical?

(Who wrote the musical?)

Als ik het gevoel heb "fuck it, ik heb er genoeg van"

Ik kan net zo goed mijn hoofd in het zand steken en wegrennen van de wereld

Geen muziek of politiek, ik ben er klaar mee, ik kan er gewoon niet meer tegen

Het is gemakkelijk om je door de wereld te laten gaan

Kijk om je heen

Het lijkt erop dat elke stad

De haves, de have nots

Levens die we bewonderen

Van vodden tot vodden die nooit hoger klimmen

We staan ​​op een levensladder, de ladder van succes

De ladder van het neuken over andere mensen het beste

Het is een schaakspel, waarbij de pionnen worden opgeofferd

Ze hebben beperkte bewegingsvrijheid en staan ​​in de frontlinie

Ja, het spel is vanaf het begin gemanipuleerd

Dit weten we in ons hart

Toch pakken we de dobbelstenen op en spelen we een rol

Maar zou het beter zijn om je als een verwend klein nest te gedragen?

Kick over het hele spel zonder schaamte

«Ik speel niet als ik niet kan winnen»

Bidden als ik niet kan zondigen

Wat zegt een vrouw tegen een gekke koning?

Niet veel, power is fucked

Ik weet dat het de wereld beheerst, soms is het te veel

Zoals "fuck it ik heb er genoeg van"

Ik kan net zo goed mijn hoofd in het zand steken en wegrennen van de wereld

Geen muziek of politiek, ik ben er klaar mee, ik kan er gewoon niet meer tegen

Als ik het gevoel heb "fuck it, ik heb er genoeg van" x3

Op het einde heb ik zoiets van "Hou je kop, lafaard, zuig het gewoon allemaal op"

Ik kan niet slapen, mijn gedachten lopen

Op een eigen pad en ik weet niet zeker of ik zelfs maar kom

De hele nacht heb ik geprobeerd een knipoog te krijgen

De zon komt nu op en ik heb niet geknipperd

Ik denk te verdomd veel

Alle stemmen gaan rond in mijn hoofd en ik kan ze niet stil houden

Ze zeggen "onwetendheid is gelukzaligheid"

Ik zeg niet dat het zo is

Op die avonden dat ik niet kan afsluiten, word ik boos

Voor mij is dit de meeste avonden van de week

Als we naar de wereld kijken, hoe kunnen we dan slapen?

Zie in mijn diepere momenten

Ik kan alleen maar houden wat er mis is met de wereld en we kunnen het niet eens oplossen

Alsof we ons niet bezighouden met iets dat wordt gepromoot dan ons te concentreren op onze eigen kleine

zelf

De rest kan naar de hel gaan

Hoe weet ik het zo goed?

Ik ben het

Juist op die momenten wil ik de realiteit ontvluchten

Zoals "fuck it ik heb er genoeg van"

Ik kan net zo goed mijn hoofd in het zand steken en wegrennen van de wereld

Geen muziek of politiek, ik ben er klaar mee, ik kan er gewoon niet meer tegen

Als ik het gevoel heb "fuck it, ik heb er genoeg van" x3

Op het einde heb ik zoiets van "Hou je kop, lafaard, zuig het gewoon allemaal op"

De weg naar depressie is denk ik gesmeerd door een verstikte uitdrukking

En natuurlijk naakte onderdrukking

De lessen die we zouden moeten leren, kunnen niet

Omdat je geen dwaas bent en de leraar verschrikkelijk

Dus welke keuze is er nog voor gevoelige zielen?

Vecht tegen de macht of laat het ons geheel opslokken?

Het is gemakkelijk gedaan, kijk eens wat we zijn geworden

Als we konden, zouden we zeker een manier vinden om de zon te doven

Soms als ik het gevoel heb in te storten

Of toe te geven aan de tijden waarin ik vastzit

Ik denk aan alle anderen die hun angsten overwinnen

Vechten veel harder zodat ik hier kan zijn

Dan voel ik me het domme jongetje dat ik ben

Tel mijn zegeningen in het moment en ga terug naar het plan

Inspiratie is het vreemdste

Hoe het van de ene geest naar de andere reist, verandert hoe we denken

Ik weet dat geest een vies woord is, in deze wereld geobsedeerd door wat we hebben en

wat verdienen we?

Maar het is de enige manier om de stemmen in jezelf uit te leggen

Pas tevreden als je geïnspireerd bent om

Het is de reden dat we het gevoel hebben dat we genoeg hebben gehad, en uiteindelijk slagen we erin om

sta terug recht

Zoals "fuck it ik heb er genoeg van"

Ik kan net zo goed mijn hoofd in het zand steken en wegrennen van de wereld

Geen muziek of politiek, ik ben er klaar mee, ik kan er gewoon niet meer tegen

Als ik het gevoel heb "fuck it, ik heb er genoeg van" x3

Op het einde heb ik zoiets van "Hou je kop, lafaard, zuig het gewoon allemaal op"

Het leven is hard, het leven is mooi

Het leven is vreemd, en het leven is ongebruikelijk

Als het leven een podium is, wie heeft dan de musical geschreven?

(Wie schreef de musical?)