Clube Da Esquina Nº 2 - Affonsinho

Por que se chamava moço

Também se chamava estrada

Viagem de ventania

Nem lembra se olhou pra trás

Ao primeiro passo, aço, aço…

Por que se chamava homem

Também se chamava sonhos

E sonhos não envelhecem

Em meio a tantos gases

Lacrimogênios

Ficam calmos, calmos

E lá se vai mais um dia

E basta contar compasso

E basta contar consigo

Que a chama não tem pavio

De tudo se faz canção

E o coração

Na curva de um rio, rio…

E o Rio de asfalto e gente

Entorna pelas ladeiras

Entope o meio fio

Esquina mais de um milhão

Quero ver então a gente

Gente, gente…

Waarom werd het jong genoemd

Het werd ook wel weg genoemd

winderige tocht

Hij herinnert zich niet eens of hij omkeek

Bij de eerste stap, staal, staal...

Waarom werd het een man genoemd

Het werd ook dromen genoemd

En dromen verouderen niet

Te midden van zoveel gassen

Tranen

Wees kalm, kalm

En daar gaat weer een dag

En tel maar een tel

En reken maar op jezelf

Dat de vlam geen lont heeft

Alles wordt tot een lied gemaakt

En het hart

In de bocht van een rivier, rivier...

En de rivier van asfalt en mensen

Ga rond de hellingen

Verstopt de stoeprand

Corner meer dan een miljoen

Dus ik wil ons zien

Mensen, mensen...