Land of No Water - Aenaon

Where the water has vanished, in the heat of the day

this world is bare and divides the fleeting rains

This is the land of gods in exile,

here the death of man remains in silence

We walked into the desert

buried into the sand

They still die in this desert

alone in this land

Their graves mark this land of no water

looking out of miles, the wind beyond eternity

What morbid grievous infinity of distance

such horror hovers all over the scene

The mighty spirit full of angry and bitterness

the dust behind in sunlight and mist

Endlessly flowing the yellow sand

digging graves with our bare hands

In a virgin sky the sun already dead

the desert, the desert, the desert I feel

we hang our death and rest in peace

Cursed be the gold, cursed be the gods

the desert, the desert, the desert I feel

we hung our skin and disappeared

As it came through the anguish, as it came through the fear

burning skies crown the cities of sand

A thousand years of wandering remained in silence

We prayed into the desert

buried into the sand

They still die in this desert

alone in this land

Alone in this land

We yell under the stars

We dreamed into the desert,

the Kingdom has come

The only heritage, lost souls and scars

Waar het water is verdwenen, op het heetst van de dag

deze wereld is kaal en verdeelt de vluchtige regens

Dit is het land van goden in ballingschap,

hier blijft de dood van de mens in stilte

We liepen de woestijn in

begraven in het zand

Ze sterven nog steeds in deze woestijn

alleen in dit land

Hun graven markeren dit land zonder water

mijlenver kijken, de wind voorbij de eeuwigheid

Wat een morbide pijnlijke oneindigheid van afstand

zo'n gruwel hangt overal in de scene

De machtige geest vol woede en bitterheid

het stof achter in zonlicht en mist

Eindeloos stromend door het gele zand

graven graven met onze blote handen

In een maagdelijke lucht is de zon al dood

de woestijn, de woestijn, de woestijn die ik voel

we hangen onze dood op en rusten in vrede

Vervloekt zij het goud, vervloekt zij de goden

de woestijn, de woestijn, de woestijn die ik voel

we hebben onze huid opgehangen en verdwenen

Zoals het door de angst kwam, zoals het door de angst kwam

brandende luchten bekronen de zandsteden

Duizend jaar zwerven bleef in stilte

We baden de woestijn in

begraven in het zand

Ze sterven nog steeds in deze woestijn

alleen in dit land

Alleen in dit land

We schreeuwen onder de sterren

We droomden de woestijn in,

het Koninkrijk is gekomen

Het enige erfgoed, verloren zielen en littekens