Funeral Blues - Aenaon

Funeral Blues

Aenaon

Don’t stand at my grave and cry

The human mind can’t conceive the substance

Within these borders, no one other exist

Don’t mourn for the bravery and freedom

Only reapers, reaping the wisdom

I force the matter to collide with my mind

On the dreadful moments something sparkles inside me

On the dreadful omens, there is nothing you can’t redeem

I don’t accept this dept of time, so brief

The future wounds and sudden grief

Inside the body of the elder gloom

This picture gave me infinite relief

The desolation and the sorrow

For those who died, or those who are

The only fellow, a rusty gallows

Just vicious night, thick like death

Dig and watch — Just stones and soil

Dig and wonder — It’s necessary end

Dig and hear — The rhythm of the silence

And whisper the funeral blues

Keep fresh the grass upon the grave

These roots will always be my chains

Like spoils of death are shining with awe

By this cell I drowned in the waves

A body like ship is ready to sail

Which is the quest I ask?

Just to be wrecked…

This scream is not yours

The dead do not lie in your soil

They become birds and trees

Delivered from mortal flesh

No one can see the light, no one can feel

The generations yet to come

You’re not the one, you’re not the one

Always pretending

To be able to live the endless path of death

Coming and going day and night

Descending to earth

How do you confront life, life and death

Virtue and fear?

This vision that every time every time burns inside

Will continue forever more…

Begrafenisblues

Aenaon

Sta niet bij mijn graf en huil niet

De menselijke geest kan de substantie niet bevatten

Binnen deze grenzen bestaat er niemand anders

Treur niet om de moed en vrijheid

Alleen maaiers, oogst de wijsheid

Ik dwing de zaak te botsen met mijn geest

Op de vreselijke momenten fonkelt er iets in mij

Wat betreft de vreselijke voortekenen, er is niets dat je niet kunt verzilveren

Ik accepteer deze tijd niet, dus kort

De toekomstige wonden en plotseling verdriet

In het lichaam van de oudere somberheid

Deze foto gaf me oneindige opluchting

De verlatenheid en het verdriet

Voor degenen die stierven, of degenen die zijn

De enige kerel, een roestige galg

Gewoon wrede nacht, dik als de dood

Graaf en kijk — Alleen stenen en aarde

Graven en verwonderen — Het is noodzakelijk einde

Graaf en hoor — Het ritme van de stilte

En fluister de begrafenisblues

Houd het gras op het graf fris

Deze wortels zullen altijd mijn kettingen zijn

Zoals de buit van de dood schittert van ontzag

Bij deze cel verdronk ik in de golven

Een lichaam-achtig schip is klaar om te varen

Wat is de zoektocht die ik vraag?

Gewoon om kapot te gaan...

Deze schreeuw is niet van jou

De doden liggen niet in uw grond

Ze worden vogels en bomen

Verlost van sterfelijk vlees

Niemand kan het licht zien, niemand kan voelen

De generaties die nog moeten komen

Je bent niet degene, je bent niet degene

Altijd doen alsof

Om het eindeloze pad van de dood te kunnen leven

Dag en nacht komen en gaan

Afdalen naar de aarde

Hoe confronteer je leven, leven en dood?

Deugd en angst?

Deze visie die elke keer weer van binnen brandt

Zal voor altijd doorgaan…