More Than You Know - Adestria

Denial surrounds a naive boy, as he plays in the field

Precious time escapes him, ignorant to what is real

There’s a thief in the shadows waiting to breed

To take away what is his, to take from him what he needs

«Now my son, be strong (along the path of life)»

In his flesh these words have carried on

She worries for him, to keep him calm

Her love runs through forever on, forever true

He fights the truth he has within

Refuses to let the sea of reason in

A father grows numb, his weakness he dare not show…

A child robbed of love, too young to know

The chasm grows too wide, as they struggle to save a precious life,

for another day

She sat through nights, and held him tight, thankful for the years

Knowing the end was in sight, accepting what she’d feared…

«Now my son, be strong (along the path of life)»

In his flesh these words have carried on

She worries for him, to keep him calm

Her love runs through forever on, forever true

As time runs out, (everything he never said…)

Every chance he never took, he plays over in his head…

And he screamed at the sky!

The body of a woman that he still loves, lays lifeless before his eyes

A hollow vessel at rest, opens up to the skies!

Does death give way to peace, or just oblivion?

Another life cut short

Another victim of the villain!

My heart has struggled to comprehend, how I’ll stick through 'til the end

But even the deepest sorrow, will lose it’s scalpel edge!

But even the deepest sorrow, will lose it’s scalpel edge!

Ontkenning omringt een naïeve jongen, terwijl hij in het veld speelt

Kostbare tijd ontsnapt hem, onwetend wat echt is

Er staat een dief in de schaduw te wachten om te broeden

Om weg te nemen wat van hem is, om van hem te nemen wat hij nodig heeft

«Nu mijn zoon, wees sterk (langs het pad van het leven)»

In zijn vlees zijn deze woorden doorgegaan

Ze maakt zich zorgen om hem, om hem kalm te houden

Haar liefde loopt voor altijd door, voor altijd waar

Hij vecht tegen de waarheid die hij in zich heeft

Weigert de zee van reden binnen te laten

Een vader raakt verdoofd, zijn zwakte durft hij niet te tonen...

Een kind beroofd van liefde, te jong om te weten

De kloof wordt te breed, terwijl ze worstelen om een ​​kostbaar leven te redden,

voor een andere dag

Ze bleef nachtenlang zitten en hield hem stevig vast, dankbaar voor de jaren

Wetende dat het einde in zicht was, accepterend waar ze bang voor was...

«Nu mijn zoon, wees sterk (langs het pad van het leven)»

In zijn vlees zijn deze woorden doorgegaan

Ze maakt zich zorgen om hem, om hem kalm te houden

Haar liefde loopt voor altijd door, voor altijd waar

Naarmate de tijd verstrijkt, (alles wat hij nooit heeft gezegd...)

Elke kans die hij nooit nam, speelt hij in zijn hoofd door...

En hij schreeuwde naar de lucht!

Het lichaam van een vrouw waar hij nog steeds van houdt, ligt levenloos voor zijn ogen

Een hol schip in rust, opent zich naar de hemel!

Maakt de dood plaats voor vrede of gewoon vergetelheid?

Weer een leven afgebroken

Nog een slachtoffer van de schurk!

Mijn hart heeft geworsteld om te begrijpen, hoe ik tot het einde zal volhouden

Maar zelfs het diepste verdriet zal zijn scalpelrand verliezen!

Maar zelfs het diepste verdriet zal zijn scalpelrand verliezen!