C'est la Vie - Achille Lauro, Fiorella Mannoia

Tu sei Lucifero vestita, sì, con orli e perle

Tu ti incateni in mezzo al fuoco e dici: «Vienmi a prende'»

Il nostro amore delicato è uno zucchero amaro

Che ci vogliamo solo quando poi più non possiamo

E sto cadendo nel burrone di proposito

Mi sto gettando dentro al fuoco, dimmi: «Amore, no»

Finiranno anche le fiamme ma il dolore no

E non puoi uccidere l’amore, ma l’amore può, eh

Capisci

So che puoi farlo, finiscimi

Aspetto la fine, tradiscimi

Poi dimmi: «È finita», zittiscimi, eh

(Eh-eh)

C’est la vie, est la vie

No, no, no, no, no

C’est la vie, est la vie

C’est la vie, est la vie

No, no, no, no, no

C’est la vie, est la vie

E questa strana fiaba poi che fine ha?

È la più grande storia raccontata mai

Siamo soli in cento personalità

Mentiamo promettendo a noi non finirà

E sono sempre i miei pensieri rigirati e basta

La nostra storia che continua su pezzi di carta

La nostra storia mai finita che non ha una fine

Perché torno come il diavolo a rubare vite, eh

Capisci

So che puoi farlo, finiscimi

Aspetto la fine, tradiscimi

Poi dimmi: «È finita», zittiscimi, eh

(Eh-eh)

C’est la vie, est la vie

No, no, no, no, no

C’est la vie, est la vie

C’est la vie, est la vie

No, no, no, no, no

C’est la vie, est la vie

Amore mio lo so

Come sapessi già

Profondi vuoti e poi

So come finirà

Capisci

So che puoi farlo, finiscimi

Aspetto la fine, tradiscimi

Poi dimmi: «È finita», zittiscimi, eh

(Eh-eh)

C’est la vie, est la vie

No, no, no, no, no

C’est la vie, est la vie

C’est la vie, est la vie

No, no, no, no, no

C’est la vie, est la vie

Je bent Lucifer gekleed, ja, met zomen en parels

Je ketent jezelf midden in het vuur en zegt: "Kom me halen" "

Onze delicate liefde is een bittere suiker

Wat we alleen willen als we niet meer kunnen

En ik val met opzet in het ravijn

Ik gooi mezelf in het vuur, zeg me: "Liefde, nee"

De vlammen zullen ook ophouden, maar de pijn niet

En je kunt liefde niet doden, maar liefde kan, huh

Je begrijpt

Ik weet dat je het kunt, maak me af

Ik wacht op het einde, verraad me

Zeg me dan: «Het is voorbij», hou me stil, hè

(eh-eh)

C'est la vie, est la vie

Nee nee nee nee nee

C'est la vie, est la vie

C'est la vie, est la vie

Nee nee nee nee nee

C'est la vie, est la vie

En wat gebeurt er met dit vreemde sprookje?

Het is het beste verhaal ooit verteld

We zijn alleen in honderd persoonlijkheden

We liegen en beloven ons dat het niet zal eindigen

En mijn gedachten zijn altijd omgedraaid en dat is het

Ons verhaal dat verder gaat op stukjes papier

Ons oneindige verhaal dat geen einde heeft

Omdat ik terugkom als de duivel om levens te stelen, huh

Je begrijpt

Ik weet dat je het kunt, maak me af

Ik wacht op het einde, verraad me

Zeg me dan: «Het is voorbij», hou me stil, hè

(eh-eh)

C'est la vie, est la vie

Nee nee nee nee nee

C'est la vie, est la vie

C'est la vie, est la vie

Nee nee nee nee nee

C'est la vie, est la vie

Mijn liefde, ik weet het

Zoals je al wist

Diepe holtes en dan

Ik weet hoe het zal eindigen

Je begrijpt

Ik weet dat je het kunt, maak me af

Ik wacht op het einde, verraad me

Zeg me dan: «Het is voorbij», hou me stil, hè

(eh-eh)

C'est la vie, est la vie

Nee nee nee nee nee

C'est la vie, est la vie

C'est la vie, est la vie

Nee nee nee nee nee

C'est la vie, est la vie