Die Letzte Nacht - Abrogation

Die Furcht vor dem Ende tötet mein Herz

In Ketten die Glieder gefangen im Schmerz

Kein Licht mehr gesehen seit endlosen Tagen

Blutende Wunden von der Folter geschlagen

Die Neige des Leben’s im Elend verbracht

Der Tod er wartet am Ende der Nacht

Der Sand meines Leben’s rinnt mir durch die Hände

Schreie aus Stein verzieren die Wände

Das Urteil endgültig es gibt kein entrinnen

Die Stimmen der Richter in meinen Ohren klingen

Worte des Todes auf ihren Lippen

Fanatische Henker vom Wahnsinn geritten

Der Morgen bricht an es kommen die Schergen

Gewährt mir die Kraft aufrecht zu sterben

Kein Fleh’n um Erbarmen kein Winseln um Gnade

Mörder schrei ich herab noch vom Rade

Der Morgen bricht an es kommen die Schergen

Gewährt mir die Kraft aufrecht zu Sterben

Kein Fleh’n um Erbarmen kein weichen vom Pfade

Umarm ich den Tod als letzte Gnade

De angst voor het einde doodt mijn hart

In ketens gevangen de ledematen in pijn

Geen licht gezien voor eindeloze dagen

Bloedende wonden van de marteling

Het einde van het leven doorgebracht in ellende

De dood wacht aan het einde van de nacht

Het zand van mijn leven stroomt door mijn handen

Schreeuwen van steen sieren de muren

Aan het eindvonnis is geen ontkomen meer aan

De stemmen van de juryleden klinken in mijn oren

Woorden van dood op haar lippen

Fanatieke beulen gedreven door waanzin

De ochtend breekt aan, de handlangers komen eraan

Geeft me de kracht om staand te sterven

Geen smeekbeden om genade, geen gejammer om genade

Ik roep nog steeds moordenaars uit het stuur

De ochtend breekt aan, de handlangers komen eraan

Geeft me de kracht om rechtop te sterven

Niet smeken om genade, niet afwijken van het pad

Ik omhels de dood als een laatste genade