The World Beyond - Abigail Williams

Dwells no man into this infinity

for as the last glow of the sun sets

i feel an affinity towards the unity

between mankind and his divinity

And the y shall live out there lives

like an atom in infinity

void of their true destiny

Though all of this holds a globe of significance to the

coarse corruption

the two thousand years of false assumption

So i gaze to the stars and seek the strange wisdom

of the worlds beyond

empowered by the pulse of the cosmos

to leave this world behind

there is an exit

I see nothing as the last glow of the sun sets

I walk this earth like sand in the wind, drifting on and on into the years

And they have lived out there lives like atoms in infinity

driven to madness the moon speaks to no one

spheres of darkness perpetual through the aeons and beyond

in the moonlight upon the shoulders of ignorance

they ask us a question one thousand words read the writing on the walls

Woont niemand in deze oneindigheid

want als de laatste gloed van de zon ondergaat

ik voel affiniteit met de eenheid

tussen de mensheid en zijn goddelijkheid

En de jullie zullen daarbuiten leven

als een atoom in oneindig

zonder hun ware bestemming

Hoewel dit alles van groot belang is voor de

grove corruptie

de tweeduizend jaar van valse veronderstellingen

Dus ik kijk naar de sterren en zoek de vreemde wijsheid

van de werelden daarbuiten

bekrachtigd door de polsslag van de kosmos

om deze wereld achter te laten

er is een uitgang

Ik zie niets als de laatste gloed van de zon ondergaat

Ik loop over deze aarde als zand in de wind, voortdrijvend door de jaren heen

En ze hebben daar geleefd, leven als atomen in het oneindige

gedreven tot waanzin spreekt de maan met niemand

sferen van duisternis eeuwigdurend door de eonen en verder

in het maanlicht op de schouders van onwetendheid

ze stellen ons een vraag duizend woorden lees het schrift op de muren