Into The Ashes - Abigail Williams

You call from the shadows

And curse my blood in the wind

You speak in riddles

The substance which is chipping away

At the garden so balefully

I will hunt you

And even your god can’t save you

When the wind blows

A mourning morning whispers serenity

There’s none to be had

I will curse the very soil you walk

Until you drown in your own shame

And feel the sweet kiss of death across your cold skin

Under the pale horned moon

Their blood is stricken and cursed to the outer hills

We conquer

All in the sign of evil

Into the cold embrace

As the wind blows through the willows

And the signature of man

Has blinded the stars and the infinities beyond

Reclaim the alter

Rewrite the books

I will hunt you

And even your god can’t save you

When the wind blows

A mourning morning whispers serenity

There’s none to be had

Je roept vanuit de schaduw

En vervloek mijn bloed in de wind

Je spreekt in raadsels

De stof die aan het afbrokkelen is

In de tuin zo onheilspellend

Ik zal op je jagen

En zelfs je god kan je niet redden

Wanneer de wind waait

Een rouwochtend fluistert rust

Er is niets te krijgen

Ik zal de grond vervloeken waarop je loopt

Tot je verdrinkt in je eigen schaamte

En voel de zoete kus des doods over je koude huid

Onder de bleke gehoornde maan

Hun bloed is geslagen en vervloekt tot de buitenste heuvels

wij veroveren

Allemaal in het teken van het kwaad

In de koude omhelzing

Terwijl de wind door de wilgen waait

En de handtekening van man

Heeft de sterren en de oneindigheden daarachter verblind

Reclaim de alter

Herschrijf de boeken

Ik zal op je jagen

En zelfs je god kan je niet redden

Wanneer de wind waait

Een rouwochtend fluistert rust

Er is niets te krijgen