Like Carrion Birds - Abigail Williams

This place holds within its

Walls a profane legacy its sickening

My soul a monument to darker ages

Behold two thousand years we burn the memory

Twas such a beautiful site

The flames wrought

Tears from my eyes

To the beating of my dreadful heart peering

Into the dark to the dungeons of her hope

Thine is this portion of

My flesh will you wreak

Your sorrow on me forevermore

On this sombre starless night you’ve

Wandered from the safety

Of thy nightly shores

From the cold tombs heart

The spectre washes

Away we overturn the graves of gods who told lies

I feel as if time has fallen deathly

Still my passions my sorrows mere

Memories of a life past but I’ve come

To far to just walk away

From my empire the ashes from

The fire still litter the earth

In my wake an infinite sadness

Towards finite endings

Blessings from below curses to the above

Deze plaats houdt binnen zijn?

Muren een profane erfenis zijn misselijkmakend

Mijn ziel een monument voor donkere tijden

Zie, tweeduizend jaar branden we de herinnering

Het was zo'n mooie site

De vlammen gewrocht

Tranen uit mijn ogen

Op het kloppen van mijn vreselijke hartstocht

In het donker naar de kerkers van haar hoop

Van jou is dit deel van

Mijn vlees zul je aanrichten

Je verdriet voor altijd op mij

Op deze sombere sterrenloze nacht heb je

Dwaalde van de veiligheid

Van uw nachtelijke kusten

Uit het hart van de koude graven

Het spook wast

Weg, we keren de graven om van goden die leugens vertelden

Ik heb het gevoel alsof de tijd dodelijk is gevallen

Nog steeds zijn mijn passies, mijn verdriet slechts

Herinneringen aan een vorig leven, maar ik ben gekomen

Te ver om gewoon weg te lopen

Uit mijn rijk de as van

Het vuur ligt nog steeds op de aarde

In mijn kielzog een oneindige droefheid

Op weg naar eindige eindes

Zegeningen van beneden, vloeken voor het bovenstaande