In Death Comes The Great Silence - Abigail Williams

Another day passes by and

I am running out of excuses

Running out of words to describe…

And as my heart becomes dust

A final exit becomes clear

I stand beyond the sun with the comfort of emptiness inside

Because I could never swallow your false ideals

And I will never follow your god at the heels

Dark waters running deep as my hatred

Only the moon will witness my revenge

And the blood stained snow reeks of your invention

But in the loneliness of winter

I am abomination

Oh these words flow like the blood of mankind

Cold dreamless sleep is beckoning and in death comes the great silence

Er gaat weer een dag voorbij en

Ik heb bijna geen excuses meer

Woorden schieten te kort om te beschrijven...

En terwijl mijn hart stof wordt

Een definitieve uitgang wordt duidelijk

Ik sta achter de zon met het comfort van leegte van binnen

Omdat ik je valse idealen nooit zou kunnen slikken

En ik zal je god nooit op de hielen volgen

Donkere wateren die diep stromen als mijn haat

Alleen de maan zal getuige zijn van mijn wraak

En de met bloed besmeurde sneeuw ruikt naar jouw uitvinding

Maar in de eenzaamheid van de winter

Ik ben een gruwel

Oh deze woorden stromen als het bloed van de mensheid

Koude droomloze slaap lonkt en in de dood komt de grote stilte