Grey Highway - Aaron Thompson

How can the coast always withstand the tide?

How can the sun be so lonely but shine so bright?

We came here from Brooklyn

We came to start over

A life in the gutter waiting to get wet

Though I’m a poor man

My time here is rich

I saw a bluebird on the grey highway

He was the fortunate one

As gamblers and bankers and architects

Raced against time

I watched them go by

Though I’m a blind man

I never needed my eyes

Though the light’s fading I’ve still got my mind

Through all the ages and the arches of time

All the cathedrals, their bells will ring

You might push us down

But we’ll never stop singing

Hoe kan de kust altijd het getij weerstaan?

Hoe kan de zon zo eenzaam zijn maar zo helder schijnen?

We kwamen hier vanuit Brooklyn

We kwamen om opnieuw te beginnen

Een leven in de goot wachtend om nat te worden

Hoewel ik een arme man ben

Mijn tijd hier is rijk

Ik zag een bluebird op de grijze snelweg

Hij was de gelukkige

Als gokkers en bankiers en architecten

Race tegen de klok

Ik zag ze voorbij gaan

Hoewel ik een blinde man ben

Ik had mijn ogen nooit nodig

Hoewel het licht dooft, heb ik nog steeds mijn verstand

Door alle eeuwen en de bogen van de tijd

Alle kathedralen, hun klokken zullen luiden

Je zou ons naar beneden kunnen duwen

Maar we zullen nooit stoppen met zingen