William Blake Overdrive - A Wilhelm Scream

I will make myself

A mile from the racetrack

Drag my losses home

It kills me not to go back

And we float with parasites

All our lives

There’s me with the geriatrics at the slot machines

There’s me, the embodiment of how slow life can be

There’s me, dead eyes are glowing

There’s me, mine are always shut

Passed out on the road

Just hours from the racetrack

Saw Lamotta raise a toast

He said «You got me with the right jab»

And we float with parasites all our lives

With this advice — we learn until we’re dead

Be losers 'til your sanguine thoughts subside, we learn until we’re dead

A fallen dream’s not just a morbid sign, it’s opportunity

These days I find beauty as depressing as years beyond my time

If I could make this old heart young again, I’d find

Another topic to drone on, a more fashionable vice to lean on

Some better words to speak on that escaped my younger form

There’s me with the geriatrics at their slot machines

There’s me, the embodiment of how slow life can be

There’s me, short of imposing

There’s me, please be involved

Can I stop, I stop imploding

At every obstacle thrown on me?

Imply, yeah, right

This is only a prettier glimpse of a life so ugly that’s mine

Ik zal mezelf maken

Een mijl van het circuit

Sleep mijn verliezen naar huis

Het doodt me om niet terug te gaan

En we drijven met parasieten

Ons hele leven

Daar ben ik met de geriatrie bij de gokautomaten

Daar ben ik, de belichaming van hoe traag het leven kan zijn

Daar ben ik, dode ogen gloeien

Daar ben ik, de mijne zijn altijd gesloten

flauwgevallen op de weg

Slechts enkele uren van het circuit

Zag Lamotta een toast uitbrengen

Hij zei: "Je hebt me met de juiste prik"

En we drijven ons hele leven rond met parasieten

Met dit advies — we leren tot we dood zijn

Wees losers tot je optimistische gedachten verdwijnen, we leren tot we dood zijn

Een gevallen droom is niet alleen een morbide teken, het is een kans

Tegenwoordig vind ik schoonheid net zo deprimerend als jaren voorbij mijn tijd

Als ik dit oude hart weer jong zou kunnen maken, zou ik vinden:

Nog een onderwerp om op te dronen, een meer modieuze ondeugd om op te leunen

Enkele betere woorden om over te praten die aan mijn jongere vorm zijn ontsnapt

Daar ben ik met de geriatrie bij hun gokautomaten

Daar ben ik, de belichaming van hoe traag het leven kan zijn

Daar ben ik, behalve imposant

Daar ben ik, doe alsjeblieft mee

Kan ik stoppen, ik stop met imploderen?

Bij elk obstakel dat op mij wordt gegooid?

Impliceren, ja, juist

Dit is slechts een mooiere glimp van een leven dat zo lelijk is dat het van mij is