Rehashed - A Life Once Lost

My head never rests on my shoulders facing the sun

I struggle to walk

The burden of this guilt I hide from you is growing

You’ll never know what it is

This is the kind of person that I am

This is the kind of person i’ve turned into

In time of song I am the kamikaze dreamer

Clog my own throat;

swallowed by color-tortured slumber

Now flying high I am the kamikaze dreamer

Gouge out my eyes;

swallowed by color-tortured slumber

It becomes harder to breathe or think clearly

Remorse instigates an overkill of self-loathing the older I get

So I’ll rest my deadbeat tongue, you’ll dismiss me anyway

Mijn hoofd rust nooit op mijn schouders naar de zon gericht

Ik heb moeite om te lopen

De last van deze schuld die ik voor je verberg, wordt groter

Je weet nooit wat het is

Dit is het soort persoon dat ik ben

Dit is het soort persoon waar ik in ben veranderd

In de tijd van het lied ben ik de kamikaze-dromer

Verstop mijn eigen keel;

opgeslokt door een kleurgemartelde slaap

Nu ik hoog vlieg, ben ik de kamikaze-dromer

Steek mijn ogen uit;

opgeslokt door een kleurgemartelde slaap

Het wordt moeilijker om te ademen of helder te denken

Wroeging veroorzaakt een overkill aan zelfhaat naarmate ik ouder word

Dus ik zal mijn slappe tong laten rusten, je zult me ​​hoe dan ook ontslaan