I Give In - A Life Once Lost

I continue to succumb to mundane hospitality.

Fabricating pertinent dinner conversation.

Fascinating breath pressing drawls.

Asking myself why.

Unbeleievable isn’t it;

the way we twist words around just to get that quick

fix.

I swore someday I’d save myself from cum dreamt lines forcing faster.

Aching in the waste of primitive lust.

Again asking myself why.

At last can I please rest?

Vacate every day after day.

Ik blijf bezwijken voor alledaagse gastvrijheid.

Het bedenken van een relevant dinergesprek.

Fascinerende ademdrukkende accenten.

Vraag me af waarom.

Ongelooflijk is het niet;

de manier waarop we woorden omdraaien om zo snel te zijn

repareren.

Ik zwoer dat ik mezelf op een dag zou redden van cum gedroomde lijnen die sneller zouden forceren.

Pijn in de verspilling van primitieve lust.

Ik vraag me weer af waarom.

Mag ik eindelijk uitrusten?

Verlaat elke dag na dag.