Fjallstorm - Otyg

Av nordlig prägel först höres viska

Den arga vind som fimbultrakter skola piska

I kulet väder

Den härdar dem som pinad ödemark beträder

Dess karga klagan så ödesdiger

Nu likt ett härskri emot himlabågen stiger

Dess grymma iver

En höstlig årstidssång som tystnaden fördriver

Dess makt nu stegras, de veka fasar

Inför den stormblåst som i luftfärder rasar

Nu sorg befaras

Inunder olycksmoln där död skall vederfaras

De dystra toner som ekar åter

Besjungs av fagra stämmor som för vinden gråter

Den omlit kväver

Då, liikt en vredgad gudom som sitt dödsgarn väver

Ensligt land

Vid himlabrynets rand

Där tysta furor tyngda står av trolska vemodsband

Fjällets gnom

Betyngd i ålderdom

I bergets valv, vindens alv

Rik i fattigdom

Det råder vargtid och bråda dagar

Ej ens den rovlystne järv i blodtörst jagar

För regnets ilar

Bland klippors skydd då i blodruset vilar

När nordlig fornmakt sig framåt bryter

I raseri då ilsket filmbulstormen ryter

Den själaprövar

Det starka folk som i förgätna marker strövar

Den piskar nu fjällets snöklädda rygg

Där rimfrostgrå jökultungor består

Den isande kraft så vederligt stygg

Varslar om vinter dräpande svår

Ensligt land

Vid himlabrynets rand

Där tysta furor tyngda står av trolska vemodsband

Fjällets gnom

Betyngd i ålderdom

I bergets valv, vindens alv

Rik i fattigdom

Van het noordelijke personage wordt het eerst gefluisterd

De boze wind die friemelt door de schoolzweep

Bij koud weer

Het verhardt degenen die gekweld worden door de gekwelde wildernis

Zijn onvruchtbare klaagzang zo dodelijk

Nu stijgt als een schreeuw tegen de boog van de lucht

Zijn wrede ijver

Een herfstachtig seizoenslied dat de stilte verdrijft

Zijn kracht neemt nu toe, ze worden wakker in afgrijzen

Voor de storm die in de luchtvaart raast

Nu sorg befaras

Onder wolken van ongevallen waar de dood moet worden ervaren

De sombere tonen die weer echoën

Gezongen door prachtige stemmen die huilen om de wind

De navelstreng verstikt

Dan, als een boze godheid die zijn garen van de dood weeft

eenzaam land

Aan de rand van de hemel

Waar stille pijnbomen gebukt gaan onder magische banden van melancholie

De kabouter van de berg

Betekenis op oudere leeftijd

In het gewelf van de berg, de elf van de wind

Rijk in armoede

Er is wolventijd en drukke dagen

Zelfs niet de roofzuchtige veelvraat in bloeddorstige achtervolgingen

Voor de stormloop van de regen

Tussen rotsen bescherming wanneer in de bloedstroom rust

Wanneer de noordelijke oudheid doorbreekt

In woede wanneer de boze film bull storm brult

Het beproeft de ziel

De sterke mensen die zwerven in vergeten landen

Het zweept nu de met sneeuw bedekte bergkam van de berg

Waar rijpgrijze gletsjercult-tongen bestaan

De ijzige kracht zo eerlijk smerig

Waarschuwingen voor de winter zijn dodelijk moeilijk

eenzaam land

Aan de rand van de hemel

Waar stille pijnbomen gebukt gaan onder magische banden van melancholie

De kabouter van de berg

Betekenis op oudere leeftijd

In het gewelf van de berg, de elf van de wind

Rijk in armoede