Un miroir pur qui te rend misérable - Celeste

Elles couraient dans les cours d’coles

Et irradiaient nos rves

D’un sourire impalpable

Elles partageaient leurs craintes et leurs peurs

Et s’abandonnaient

Adosses leurs cartables

Insouciantes et adorables

Un miroir pur qui te rend misrable

Elles se rfugiaient dans leurs bras

Toutes penaudes mais effrayes car

On les a jetes

Contre un mur

Une une comme des compagnons d’infortune

O est passe la magie

Seraient-ce ces chevaliers qui clous au lit

Nous drobent et rossent

Nos enfants tant aimes et propagent

Cette torpeur aveugle

C’tait pourtant de l’or

C’tait pourtant de l’or

C’tait pourtant bien de l’or qui coulait

Au bout de leurs doigts

Mais c’est de l’encre qui gt ds lors

Au creux au fond de leurs reins

Mais c’est de l’or qui gt ds lors

Qui brille encore

Et c’est leur corps qui gt encore

Au fond au creux de cette marre.

C’tait pourtant bien de l’or qui coulait

Au bout de leurs doigts

Mais c’est de l’encre qui gt ds lors

Au creux au fond de leurs reins

Mais c’est de l’or qui gt ds lors

Qui brille encore

Et c’est leur corps qui gt encore

Au fond au creux de cette marre.

Ze renden op de schoolpleinen

En straalde onze dromen uit

Met een ongrijpbare glimlach

Ze deelden hun angsten en angsten

En gaf het op

Leun tegen hun schooltassen

Zorgeloos en schattig

Een pure spiegel waar je ongelukkig van wordt

Ze zochten hun toevlucht in hun armen

Allemaal schaapachtig maar bang omdat

We hebben ze weggegooid

Tegen een muur

Een als metgezellen in ongeluk

Waar is de magie?

Zouden het die ridders kunnen zijn die bedlegerig zijn?

We roven en slaan

Onze geliefde en gepropageerde kinderen

Deze blinde verdoving

Het was toch goud

Het was toch goud

Toch was het goud dat vloeide

Binnen handbereik

Maar het is inkt die gt ds dan

Diep in hun lendenen

Maar het is goud dat gaat wanneer

wie schijnt er nog

En het is hun lichaam dat nog steeds gt

Op de bodem in de holte van deze vijver.

Toch was het goud dat vloeide

Binnen handbereik

Maar het is inkt die gt ds dan

Diep in hun lendenen

Maar het is goud dat gaat wanneer

wie schijnt er nog

En het is hun lichaam dat nog steeds gt

Op de bodem in de holte van deze vijver.