José Manuel "El Borrego" - José Alfredo Jiménez

A la luz de las estrellas

Empuñaba su guitarra

Le cantaba a las botellas:

El alcohol lo apasionaba

José Manuel «El Borrego»

Jiménez de apellidaba

Lo quería mucho su prieta:

Marcelina se llamaba

Cuando se iba de su casa

Ella siempre lo buscaba

Pero él tenía un escondite

Donde nadie lo encontraba

Cuando estaba en las cantinas

No sentía ningún dolor

Por cuatro copas queridas

Dejaba al más grande amor

El borrego no era tonto

Porque siempre se cuidaba

Pero un día que vino Reyna

A invitarlo a la parranda

Cuando llegó Marcelina

José la tenía abrazada

Lo mató por su cariño

Y él ya no le dijo nada

Cuando Reyna y sus amigos

Gritaron «¡Aquí no hay nada!»

Ella se cubrió de llanto

Pero se guardo una bala

Cuando estaba en las cantinas

No sentía ningún dolor

Por cuatro copas queridas

Dejaba al más grande amor

in het licht van de sterren

hij hanteerde zijn gitaar

Hij zong voor de flessen:

Hij was gepassioneerd door alcohol

José Manuel "El Borrego"

Jiménez de bijnaam

Zijn neef hield veel van hem:

Marcelina heette

Toen hij zijn huis verliet

ze was altijd op zoek naar hem

Maar hij had een schuilplaats

waar niemand gevonden

Toen ik in de kantines was

Ik voelde geen pijn

Voor vier drankjes schat

Ik verliet de grootste liefde

Het schaap was niet dom

omdat hij altijd voor zichzelf zorgde

Maar op een dag kwam Reyna

Om hem uit te nodigen voor het feest

Wanneer kwam Marceline aan?

José had haar in zijn armen

Hij heeft hem vermoord voor zijn liefde

En hij zei niets meer tegen haar

Wanneer Reyna en haar vrienden

Ze riepen: "Er is hier niets!"

Ze bedekte zichzelf met tranen

Maar hij heeft een kogel gered

Toen ik in de kantines was

Ik voelde geen pijn

Voor vier drankjes schat

Ik verliet de grootste liefde